بریده‌هایی از کتاب مغزی که خود را تغییر می‌دهد

چرا یادگیری زبان دوم در هنگام جوانی آسان‌تر است؟ آیا در آن موقع نقشه‌ی مغز ویژگی رقابت‌جویانه ندارد؟ حقیقت این است که ندارد. اگر در «دوره‌ی حساس»، دو زبان با هم یاد گرفته شوند هر دو جایی ثابت را در نقشه زبانی مغز کسب می‌کنند. مرتزنیچ می‌گوید اسکن مغزی نشان می‌دهد در یک کودک دوزبانه، همه‌ی صداهای دو زبان در نقشه‌ای بزرگ جاگیر می‌شوند؛ گنجینه‌ای که شامل صداهای هر دو زبان است

هر سیستم عصبی برای خود یک «دوره‌ی حساس» یا یک دریچه‌ی زمانی دارد که در طول آن به‌طور خاصی انعطاف‌پذیر و به عوامل محیطی حساس است. هر سیستم در طول این دوره رشدی سریع و سازنده دارد. برای مثال پیشرفت زبان در انسان یک «دوره‌ی حساس» دارد که از نوزادی آغاز شده و در سنین مابین هشت‌سالگی تا بلوغ خاتمه می‌پذیرد. بعدازاین‌که این دوره طی شد، امکان یادگیری زبان خارجی با لهجه‌ی بومی محدود می‌شود. در حقیقت زبانی که بعد از طی شدن این دوره‌ی حساس آموخته می‌شود در همان بخشی از مغز پردازش نمی‌شود که در شخصی با همان زبان مادری پردازش شده است.

حس‌های ما ماهیت تغییرپذیر دارند و بعضی وقت‌ها اگر یکی از آن‌ها دچار آسیب شود، دیگری می‌تواند وظیفه‌ی آن‌را بر عهده بگیرد. فرآیندی که او بر آن نام «جانشینی حسی» گذاشته است. او راه‌هایی را برای برانگیختن این جانشینی حسی در بدن ایجاد و دستگاه‌هایی را اختراع کرده که به ما نوید «حس‌های برتر» را می‌دهند. با این کشف که سیستم عصبی می‌تواند خود را تطبیق داده و به‌جای شبکیه با دوربین ببیند، باخی ریتا شالوده‌ی کار را در جهت دادن امیدهای بزرگ به نابینایان بنیان گذاشت: کاشت شبکیه در چشم که می‌توان با جراحی آن‌را انجام داد.