بریده‌هایی از کتاب جسم زن، خرد زن

«احساس ترک‌شدن در بعضی مواقع طاقت‌فرساست؛ ولی اگر به این غم اجازه دهم بالا بیاید، در آخر من قوی‌تر بیرون خواهم آمد

زندگی جنینی به قلب مادر چسبیده است؛ این برای جنین بسیار فرخنده است. پس زنان نیاز دارند که حاملگی را عاقلانه انتخاب کنند؛ چون هرآنچه می‌کنند یا می‌اندیشند، هم بر خودشان و هم بر فرزندانشان برای نسل‌های بسیار تأثیرگذار است. افراد بشر آگاهانه، اکثر اتفاقاتی را که زیر سه‌سالگی برایشان رخ داده به یاد نمی‌آورند؛ ولی حقیقت این است که بدن ما همیشه زندگی را حتی در رحم مادر هنگام تولد و نوزادی به یاد می‌آورد و والدین تأثیر عظیمی بر خصوصیات روحی و فیزیکی فرزندانشان دارند و این تأثیر زمانی طولانی، یعنی از قبل از تولد آغاز می‌شود و در تمام زندگی ادامه می‌یابد.

یکی از موارد با اهمیتی که انسان در رشد فردیت می‌آموزد، عشق و تعهد به خود در شکلی کاملاً معتبر و اصیل است و نه به صورت خودشیفتگی.

سندرم پیش از قاعدگی (PMS) زمانی ایجاد می‌شود که ما به نیازمان برای افول و همچنین صعود و جریان‌یافتن (مثل جزرومد آب‌ها) احترام نگذاریم.

ماه به‌خودی‌خود یک پریود دارد: اول ماه کاملاً تاریک است، بعد کم‌کم در زمان ماه نو قابل‌دیدن می‌شود و پله‌پله پیشرفت می‌کند تا ماه کامل شود. خانم‌ها هم مانند ماه، در هر دورهٔ یک‌ماهه، در یک دورهٔ تاریک فرومی‌روند (قبل و زمان خون‌ریزی).

رحم از دید انرژتیک به عمیق‌ترین حس‌های زن دربارهٔ خودش و دنیای درونش وابسته است. رحم سمبل رؤیاها، اشتیاقات و خصوصیاتی است که زن دلش می‌خواهد آنها را از درونش متولد سازد. میزان سلامتی این بخش از بدن، منعکس‌کنندهٔ واقعیت احساسی درونی او و باورهایش در عمیق‌ترین سطح است. سلامتی رحم در خطر قرار می‌گیرد؛ چنانچه زن خودش را باور نداشته باشد و مقدار زیادی از انرژی‌اش را صرف رابطه یا شغلی به بن‌بست‌رسیده کند که آینده‌ای در پیش رو ندارد.

فداکاری‌کردن باعث به‌وجودآمدن بیماری نمی‌شود، بلکه خشم ابرازنشده‌ای که براثر آن فداکاری ایجاد شده است، بیماری را خلق می‌کند.

اولین و سخت‌ترین پله در شفای برنامه‌ریزی‌های غلط ناخودآگاه این است که هم‌اکنون و بدون شرط خودتان را تمام و کمال بپذیرید

ازدست‌دادن به‌خودی‌خود بیماری به‌وجود نمی‌آورد. مشکل به دلیل ناتوانی در ابراز این غم و اندوه، به‌طور کامل و بیان و آزادکردن آن غم به وجود می‌آید؛ پاسخ به این شرایط با یک روش سالم، برخوردی است با ازدست‌دادن که بیماری در آن شرایط به‌وجود نخواهد آمد.

خانم‌ها پرورش و تغذیه‌کردن را به‌عنوان اولین ابراز عشق یاد گرفته‌اند. پرورش‌دادن چیز بدی نیست؛ ولی اگر به بهای وجود خود آدم صورت بگیرد، الگوی بیماری ایجاد می‌کند.

مقالات سال‌های ۱۹۵۰، دربارهٔ روان‌شناسی بیماری‌های زنان، پر است از مطالعاتی که نشان می‌دهد دردهای قاعدگی، اصولاً روانی و مربوط به ناخشنودی از زن‌بودن است. کارولین میس می‌گوید: «دردهای قاعدگی نشان‌دهندهٔ این است که یک زن با زن‌بودنش در ستیز است؛

پیوند بین مادر و فرزند، نزدیک‌ترین پیوند در تجربهٔ انسانی است. در این ابتدایی‌ترین رابطهٔ انسانی، عشق، خوشامد و مورد پذیرش واقع‌شدن، باید به فراوانی پیشکش شود.

بیشتر کیست‌های تخمدان که من مشاهده کرده‌ام، در سمت چپ بوده‌اند. به‌طور سمبلیک، احساس می‌کنم این دلیل بر زنانگی مجروح در این فرهنگ است.

پیوند بین مادر و فرزند، نزدیک‌ترین پیوند در تجربهٔ انسانی است. در این ابتدایی‌ترین رابطهٔ انسانی، عشق، خوشامد و مورد پذیرش واقع‌شدن، باید به فراوانی پیشکش شود.

من خودم شخصاً دریافتم که اظهارکردن نیازم به ماهی یک بار استراحت، بدون معذرت‌خواهی از همسرم، تمام آن‌چیزی بود که می‌خواستم. وقتی به خودم و بدنم احترام می‌گذاشتم، او نیز به من احترام می‌گذاشت و بدنم رضایت و راحتی را نشانم می‌داد.

مردمی در کالیفرنیای شمالی عقیده دارند زن در دوران قاعدگی باید خودش را از مسئولیت‌های دنیوی دور کند؛ چون در این دوران او در بالاترین سطح قدرت معنوی است. به همین خاطر، به‌جای تلف‌کردن این روزهای باارزش، او خودش را وقف مراقبه و پالایش می‌کند و به درون فرومی‌رود تا مقصد و هدف زندگی‌اش را بیابد و انرژی معنوی‌اش را بالا ببرد.

در چرخهٔ قاعدگی، رابطه‌ای نزدیک بین روان زن و عملکرد تخمدانش وجود دارد. قبل از تخمک‌گذاری ما شادکام هستیم و زیاد بیرون می‌رویم. هنگام تخمک‌گذاری، در مقابل دیگران خیلی پذیرا و شنوا هستیم. پس از تخمک‌گذاری (روزهای قبل از قاعدگی) ما بیشتر به درون خود می‌رویم و متفکرتریم.

لوتئال (از تخمک‌گذاری تا شروع خون‌ریزی) زمانی است که خانم‌ها بیشتر با شناخت درون و همچنین، شناخت هرآنچه در زندگی‌شان در مسیر درستش نیست، هم‌کوک‌اند. مطالعات نشان می‌دهد خواب‌ها و رؤیاها در روزهای قبل از قاعدگی و دوران قاعدگی، بیشتر و واضح‌تر می‌شود. در روزهای قبل از شروع خون‌ریزی، پردهٔ مابین دنیای دیدنی و نادیدنی، ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه بسیار نازک‌تر می‌شود. در این هنگام، به بخش‌هایی از ضمیر ناخودآگاه دسترسی پیدا می‌کنیم که در مواقع دیگر، کمتر در دسترس ما قرار می‌گیرد.

درحقیقت، به‌طور تجربی ثابت شده است نیمکرهٔ راست یعنی قسمتی که در ارتباط با دریافت شهودی است، روزهای قبل از شروع خون‌ریزی بسیار فعال‌تر است؛ درحالی‌که نیمکرهٔ چپ فعالیت کمتری دارد. بسیار جالب است که ارتباط بین دو نیمکره نیز در این دوران افزایش می‌یابد. روزهای قبل از قاعدگی، زمانی است که ما بیشترین دسترسی را به بخش سحرآمیز وجودمان داریم؛ یعنی توانایی ما برای دریافت و شناخت سخت‌ترین و دردناک‌ترین قسمت‌های زندگی‌مان و تبدیل آنها. احتمالاً

ما باید معنی و مفهوم باروری و تولد را گسترش دهیم. ما باید شروع کنیم به دیدن قدرت متولدساختن زنان؛ برای آنچه واقعاً هستند؛ یعنی پایهٔ تمام خلقت.