بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

آرتمیس نمود ویژگی‌های آرمانی جنبش زنان است؛ دستاورد و روح رقابت، مستقل بودن از مردان و عقاید مردانه و اهمیت دادن به زنان و نوجوانان ضعیف و آسیب‌دیده. آرتمیس مادرش لتو را در حین زایمان یاری داد. لتو و آرتوسا را از تجاوز نجات داد و تیتیوس متجاوز و اکتیون شکارچی را تنبیه کرد. او محافظ نوجوانان، خصوصآ دختران در سن بلوغ بود. این دغدغه‌های آرتمیس در راستای دغدغه‌های جنبش زنان است که منجر به سازماندهی کلینیک‌های آسیب‌دیدگان، کلاس‌های خودیاری، کمک به زنانی که مورد آزار قرار گرفته‌اند و ایجاد سرپناه برای زنان بی‌سرپرست شد. جنبش زنان بر روی زایمان ایمن و مامایی تأکید دارد و نگران موضوع زنای با محارم و هرزه‌نگاری هستند و انگیزه‌شان جلوگیری از آسیب دیدن زنان و کودکان و مجازات آسیب‌زنندگان است. خواهر

کهن‌الگوی آرتمیس به زن این توانایی ذاتی را می‌دهد تا عمیقآ بر روی آنچه برایش مهم است تمرکز کند و حواسش چه به خاطر نیازهای خودش و چه به خاطر رقابت با دیگران از مسیرش پرت نشود. در هر حال، هیچ‌چیز به اندازهٔ رقابت نمی‌تواند شوق «شکار» را در آرتمیس افزایش دهد.

در مقام اسطورهٔ باکره، آرتمیس در برابر عاشق شدن مصون بود. او مانند دیمتیر و پرسفون ربوده یا مورد تجاوز قرار نگرفت و هرگز جفت همسری نشد. آرتمیس در مقام کهن‌الگوی باکره، نمود حس دست‌نخوردگی، اتکا به خود و این عقیده است که «من می‌توانم مراقب خود باشم» و به زنان اجازه می‌دهد که با اعتماد به‌نفس و روحی مستقل به کار خود بپردازند.

آرتمیس در مقام اسطورهٔ شکار و ماه، تجسم روح مستقل زنانه است. کهن‌الگویی که او نمود آن است، زن را قادر می‌سازد تا اهدافش را در زمینه‌ای که خودش انتخاب می‌کند، دنبال نماید.

زندگی‌های زنان، به‌واسطه نقش‌هایی که می‌توانند داشته باشند و تصاویر آرمانی عصری که در آن زندگی می‌کنند، شکل می‌گیرند.

اگر خانواده دختری او را تشویق کند تا هر ویژگی که به طور طبیعی در وی ظهور می‌کند را پرورش دهد، آنگاه او نسبت به خودش احساس خوبی پیدا می‌کند و سعی می‌کند هرکاری که برایش اهمیت دارد را انجام دهد. خلاف این امر در خصوص دختری که کهن‌الگوی ذاتی‌اش مورد تأیید خانواده قرار نمی‌گیرد، نیز رخ می‌دهد. تقابل موجب تغییر الگوی ذاتی نمی‌شود، بلکه فقط موجب می‌شود تا دختر به خاطر ویژگی‌ها و علائقی که دارد، خودش را سرزنش کند. و اگر به چیزی غیر از آنچه هست تظاهر کند، ممکن است احساس غیرواقعی بودن به او دست بدهد.

خدابانوان، نمایانگر الگوهایی هستند که منعکس‌کننده زندگی در یک فرهنگ پدرسالار است.

آفرودیت، اسطوره عشق و زیبایی (بیشتر به نام رومی خود ونوس معروف است) در گروه سومی قرار دارد که کلا متعلق به خودش است و اسطوره کیمیاگری نام دارد. او زیباترین و مقاومت‌ناپذیرترین اسطوره بود. او روابط عشقی و فرزندان بسیاری داشت که حاصل روابط متعدد او بود. او مولد عشق و زیبایی، جاذبه جنسی، میل‌جنسی و زندگی جدید بود. او روابطش را خودش انتخاب می‌کرد و هرگز قربانی نبود. بنابراین، او همچون اسطوره باکره استقلال خود را حفظ می‌کرد و به شیوه اسطوره آسیب‌پذیر روابطی را برقرار می‌کرد. آگاهی او هم متمرکز بود، هم پذیرا و این اجازه را می‌داد که تبادلی دوجانبه شکل بگیرد که خود او و طرف مقابلش را تحت‌تأثیر قرار دهد. کهن‌الگوی آفرودیت به زنان این انگیزه را می‌دهد که در روابط خود بیش از دوام و پایداری، به دنبال شور و هیجان باشند، همواره به روش‌های خلاق ارج نهند و از تغییر استقبال کنند.

هستیا، کهن‌الگویی است که روی توجه درونی تمرکز دارد، به کانون معنوی شخصیت یک زن.

درست همان‌طور که کهن‌الگوی «مادر»، ساختار احساسی عمیقی است که کودک می‌تواند در یک زن فعال کند، هر کودک نیز طوری «برنامه‌ریزی شده است» که آن کهن‌الگوی «مادر» را جست‌وجو کند. در مادر و فرزند هر دو (وبنابراین در تمام انسان‌ها)، تصویر مادر با رفتار و احساس مادرانه عجین شده است. این تصویر درونی که در روان شکل می‌گیرد، (تصویری که به‌صورت ناخودآگاه، واکنش‌های رفتاری و احساسی را تعیین می‌کند)، یک کهن‌الگوست.