بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

از اینجا بار دیگر به موضوعی می‌پردازم که در کتاب اول خود «تائوی روان‌شناسی» مطرح کردم: لزوم انتخاب «مسیری که قلب با آن همراه است». به نظر من هر فرد ابتدا باید بسنجد و بعد اقدام نماید. او باید تمام انتخاب‌های زندگی را با تفکر منطقی به طور کامل بررسی کرده؛ اما بعد تصمیم خود را روی چیزی بگذارد که قلبش حکم می‌کند.

دیمیتر، اسطوره مادری، تجسمی از کهن‌الگوی مادر است. سایرین عبارت‌اند از پرسفون (دختر)، هرا (همسر)، آفرودیت (عاشق)، آرتمیس (خواهر و رقیب)، آتنا (استراتژیست)، و هستیا (حافظ کانون خانواده). البته همان‌طور که از نام کهن‌الگوها پیداست، این اسطوره‌ها فقط وقتی می‌توانند سودمند واقع شوند که تصاویر آن‌ها متناسب با احساسات زن باشد، زیرا حقیقت این است که کهن‌الگوها به خودی خود نام ندارند.

«رویا اسطوره‌ای شخصی شده و اسطوره رویایی غیرشخصی شده است.»

همزمانی لغتی است که کارل گوستاو یونگ برای «تصادفات معنادار» ابداع کرد؛ ارتباطات عجیبی که بین چیزهای مهم درون یک فرد و یک ملاقات یا حادثهٔ بیرونی وجود دارد. همان‌گونه که شرقی‌ها می‌گویند: «وقتی شاگرد آماده باشد، استاد خود خواهد آمد.» همزمانی کتاب اسبابی غیرعلّی است که از طریق آن یک کتاب به‌دست خواننده‌ای می‌رسد که واقعآ به دنبال آن بوده است.

قهرمان انتخاب‌کننده زمانی که بر سر دوراهی‌ها قرار می‌گیرد، باید وظیفه اول سایکی که همان «جدا کردن دانه‌ها» بود را تکرار کند و تصمیم بگیرد الان چه کاری انجام دهد. او باید مکث کند و اولویت‌ها، انگیزه‌ها و توانایی‌های بالقوه‌ی خود در آن موقعیت را دسته‌بندی نماید. او باید ببیند چه انتخاب‌هایی دارد، چه بهای عاطفی‌ای باید بپردازد

مسیری که ما طی می‌کنیم بسیاری اوقات به شکل مارپیچ است. ما درون الگوهایی می‌گردیم که بارها ما را نزد دشمنی بازمی‌گرداند که باید با او ملاقات کرده و بر او غلبه کنیم. این دشمن معمولا جنبه منفی اسطوره‌ای است که می‌تواند بر ما غلبه کند: استعداد پرسفون و دیمیتر برای افسردگی، مشکل هرای حسود و شک‌هایش، وسوسه‌های آفرودیت، بی‌ملاحظگی آتنا یا بی‌رحمی آرتمیس. زندگی برای ما فرصت‌هایی تکراری فراهم می‌آورد تا ما با ترس‌های‌مان، چیزهای که باید به آن‌ها آگاه شویم یا چیزهایی که باید به آن‌ها غلبه کنیم روبه‌رو شویم. هر زمان که ما در مسیر مارپیچی دور می‌زنیم و به جایی می‌رسیم که سختی‌هایی برای‌مان به ارمغان می‌آورد، امیدوارانه آگاهی بیشتری کسب می‌کنیم و می‌توانیم دفعه بعد خردمندانه‌تر واکنش نشان دهیم. تا این‌که در نهایت بتوانیم از مکان دشمنی عبور کرده و به صلح و هماهنگی با عمیق‌ترین ارزش‌های خود دست یابیم و دیگر به هیچ‌وجه تحت‌تأثیر انرژی‌های منفی قرار نگیریم.

نیاز به پذیرش آن‌چه نمی‌توان تغییر داد، تغییر آن‌چه می‌توان تغییر داد و فهم تفاوت این دو

سفر رسیدن به تمامیت و کمال جایی به نتیجه می‌رسد که در آن فرد بتواند همزمان فعال و پذیرا، خودبسنده و صمیمی، عاشق و شاغل باشد. این‌ها همان بخش‌های وجود ما هستند که باید در طول تجربه زندگی آن‌ها را بشناسیم، بخش‌هایی که درون همه‌ی ما ذاتی هستند. این همان قابلیت انسانی است که با آن شروع می‌کنیم.

چه در افسانه و چه در زندگی واقعی، زمانی که یک قهرمان به بن‌بست می‌رسد، تنها کاری که می‌تواند انجام دهد این است که خودش باشد، بر اصول و تعهدات خود پایبند بماند تا چیزی غیرمنتظره به یاری او بیاید. پایداری در این موقعیت و داشتن امید به رسیدن پاسخ، مرحله‌ای درونی را ایجاد می‌کند که یونگ به آن «عملکرد ماورایی» می‌گوید.

بهای واقعی هر چیز، آن چیزی است که ما برای به دست آوردن آن رها می‌کنیم. این همان مسیر طی نشده است. پذیرش مسئولیت انتخاب، کاری لازم است و همیشه هم آسان نیست. آن‌چه که یک قهرمان را قهرمان می‌کند، کارهایی است که او انجام می‌دهد.

پافشاری او به خوانده شدن با نام خانوادگی خودش، بیانگر یکی از ویژگی‌های اسطورهٔ باکره است که بر مستقل بودن و جدایی از مردان تأکید دارد.

صلاحگری که قدرش دانسته نمی‌شود، فریاد زننده‌ای که صدایش به جایی نمی‌رسد یا هنرمندی که کارش را بدون هیچ تشویق یا موفقیت مالی دنبال می‌کند، بی‌شک یک زن آرتمیسی است. (در مورد هنرمند، آفرودیت به دلیل تأکیدش بر روی خلاقیت و تجربهٔ شخصی با آرتمیس مشترک است).

زن هرایی جذب مردان موفق و با کفایت می‌شود؛ تعریفی که بسته به طبقه اجتماعی و خانوادگی او می‌تواند تفاوت کند. هنرمندان فقیر، شاعران احساساتی و تحصیل‌کرده‌های باهوش جایگاهی نزد او ندارند.

همان‌گونه که شرقی‌ها می‌گویند: «وقتی شاگرد آماده باشد، استاد خود خواهد آمد.» همزمانی کتاب اسبابی غیرعلّی است که از طریق آن یک کتاب به‌دست خواننده‌ای می‌رسد که واقعآ به دنبال آن بوده است.

آفرودیت، به من کمک کن تا عشق بورزم و از بدنم لذت ببرم.

آرتمیس، مرا بر هدفی که با آن فاصله دارم، متمرکز نگه‌دار.

دیمیتر، به من یاد بده تا صبور و بخشنده باشم، به من کمک کن تا مادر خوبی باشم.

هرا، به من کمک کن تا عهد ببندم و وفادار بمانم.

پرسفون، به من کمک کن تا گشوده و پذیرا بمانم.

آتنا، به من کمک کن تا در این موقعیت به روشنی بیاندیشم.