بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

دیپلماسی ــ که شامل استراتژی، قدرت و مانورهای فریب‌آمیز می‌شود ــ حوزه‌ای است که آتنا در آن به خوبی می‌درخشد.

خرد آتنا خود را در فرماندهی نیروهای جنگی یا در پیشی گرفتن در رقابت‌های تجاری نشان می‌داد. او در طول جنگ تروا بهترین طراح استراتژی بود. راهکارها و اقدامات او، پیروزی را در میدان جنگ برای یونانی‌ها به ارمغان آورد. کهن‌الگوی آتنا در عرصه‌های تجاری، تحصیلی، علمی، نظامی یا سیاسی جای پیشرفت دارد.

کهن‌الگوی آتنا در مقایسه با آرتمیس، نسخه‌ی مسن‌تر و بالغ‌تری از اسطوره‌ی باکره را نشان می‌دهد. جهت‌گیری واقع‌گرایانه‌ی آتنا نسبت به جهان، نگرش عمل‌گرایانه‌اش، هماهنگی او با استانداردهای «بزرگسالان» و عدم پیروی از خیالپردازی یا ایده‌آل‌گرایی او را در این عنوان خلاصه می‌کند: «بزرگسال معقول».

تفاوتی که آتنا با آرتمیس و هستیا دارد این است که او اسطوره‌ی باکره‌ای است که به دنبال همکاری با مردان است. او به جای جدا کردن خود یا رد کردن مردان، از این‌که در میانه‌ی کارها و قدرت‌های مردانه باشد لذت می‌برد. ویژگی اسطوره‌ی باکره این امکان را به او می‌دهد تا از گرفتار شدن در دام‌های عاطفی و جنسی با مردانی که با آن‌ها همکاری نزدیک دارد اجتناب کند.

ویژگی‌های آسیب‌ناپذیری و بکر بودن که در توصیف آرتمیس گفته شد، در مورد آتنا نیز صدق می‌کند. زمانی که آتنا بر روان یک زن حکمرانی کند، او ــ همانند زنانی که شبیه آرتمیس و هستیا هستند ــ از ترجیحات و اولویت‌های خودش انگیزه می‌گیرد. مانند کهن‌الگوی آرتمیس، آتنا یک زن را مستعد می‌سازد تا بر روی آنچه برایش مهم است تمرکز کند؛ نه بر روی نیازهای دیگران.

زنی که مانند آتناست، «مثل یک مرد» رفتار نمی‌کند. بخش مردانه‌ی روانش، یعنی آنیموس نیست که برای او عمل فکر کردن را انجام می‌دهد. او خودش است که بسیار خوب و منطقی فکر می‌کند. ایده آتنا به‌عنوان یک کهن‌الگو، فرض قبلی یونگین‌ها مبنی بر این‌که عمل فکر کردن در زنان توسط آنیموس مردانه‌شان انجام می‌شود را به چالش می‌کشاند. زمانی که یک زن دریابد که روش هوشمندانه‌ای که ذهنش به کار می‌گیرد، ویژگی زنانه‌ای است که به آتنا مربوط می‌شود، می‌تواند تصویر مثبتی از خود داشته باشد و نترسد که دارد مردانه عمل می‌کند (که برای او نامناسب است).

به‌عنوان یک کهن‌الگو، آتنا الگویی است که توسط زنان منطقی دنبال می‌شود؛ زنانی که عقل‌شان هدایت‌گر آن‌هاست، نه قلب‌شان.

موضوعاتی که آراکنه برای طرح پرده‌هایش انتخاب کرده بود، کارش را خراب کرد. آتنا چنان از کار آراکنه خشمگین شد که پرده‌ها را پاره‌پاره کرد و آراکنه را مجبور کرد تا خودش را حلق‌آویز کند. سپس کمی دلش به رحم آمد و اجازه داد آراکنه زنده بماند؛ اما او را تبدیل به یک عنکبوت کرد که محکوم بود تا همیشه به یک نخ و قرقره آویزان بماند. (در زیست‌شناسی، عنکبوت‌ها را با عنوان آراکنید طبقه‌بندی می‌کنند که یادآور داستان این دختر بخت‌برگشته است). توجه داشته باشید که آتنا به شدت طرفدار پدرش بود و آراکنه را به دلیل نشان دادن رفتارهای نامشروع و فریب‌آمیز زئوس در جمع تنبیه نمود؛ نه برای گستاخی او در دعوت آتنا به مسابقه.

آپولو در دفاع از اورستس سخن گفت. او اذعان کرد که مادر، تنها پرورش‌دهنده‌ی بذری است که پدر می‌کارد و ادعا کرد که مردان بر زنان برتری دارند و به‌عنوان شاهد مدعا، به تولد آتنا اشاره کرد که از هیچ زنی زاده نشده است. رأی هیأت منصفه نیز با رأی قاطع آتنا بسته شد. آتنا به طرفداری از آپولو برآمد، اورستس را آزاد کرد و اصول مردسالاری را بالاتر از پیوند مادری قرار داد.

علاوه بر طرفداری از قهرمانان و داشتن جایگاه نزدیک‌ترین المپی به زئوس، آتنا طرفدار مردسالاری نیز بود. او در نخستین صحنه دادگاه که در ادبیات غرب به تصویر کشیده شده است، رأی را به نفع اورستس برگرداند.

در اسطوره‌ها، آتنا محافظ، مشاور، حامی و متحد مردان قهرمان است. لیست کسانی که او به آن‌ها کمک کرده است، در واقع مجموعه‌ی کاملی از قهرمانان می‌باشد.

اما آتنا مادرش متیس را نمی‌شناخت. در واقع آتنا اصلا نمی‌دانست مادری دارد. برطبق گفته هسیود، متیس اسطوره‌ی اقیانوس‌ها که به خاطر خِرَدش مشهور بود، اولین ملکه و همسر رسمی زئوس بود. زمانی که متیس آتنا را باردار بود، زئوس حقه‌ای به او زد تا او خیلی کوچک شود و سپس او را بلعید. زیرا پیشگویی شده بود که متیس دو فرزند خیلی خاص خواهد داشت: یکی دختری که در شجاعت و مشاوره‌های خردمندانه همپای زئوس خواهد بود و دیگری پسری که قلب همگان را تسخیر خواهد کرد و پادشاه همه‌ی انسان‌ها و خدایان خواهد شد.

در برخی روایت‌ها، به دنیا آمدن او شبیه نوعی عمل سزارین بوده است. زئوس از سردرد طاقت‌فرسایی رنج می‌برد که مانند درد زایمان بود. هفایستوس، اسطوره‌ی کوره‌ی آهنگری، به یاری او شتافت و با تبری دولبه بر سر زئوس کوبید تا راه بیرون آمدن آتنا باز شود. آتنا می‌پنداشت که فقط پدر دارد و به همین دلیل همیشه همراه زئوس بود.

برنامه‌ریزی، اجرا و نتایج ملموس، نشان ویژه‌ی خرد خاص آتناست. آتنا برای تفکر منطقی ارزش قائل است و طرفدار برتری عقل و اراده بر غریزه و طبیعت است. روح او در شهرها یافت می‌شود. برای آتنا، برخلاف آرتمیس، طبیعت وحشی چیزی است که باید رام شده و تحت کنترل دربیاید.

آتنا در میان یونانی‌ها به این مشهور است که به انسان‌ها افسار داد تا اسب را رام کنند، الهام‌بخش کشتی‌سازان در صنعت‌شان بوده و به مردم یاد داد چگونه گاوآهن، شن‌کش، یوغ برای گاو نر و ارابه بسازند. درخت زیتون هدیه‌ی ویژه‌ی آتنا به مردم شهر آتن است که منجر به کشت و زرع زیتون در این شهر شد.

اگر آگاهی نسبت به آفرودیت از طریق عشق به یک انسان دیگر وارد زندگی زن آرتمیسی شود، آن‌گاه تک‌بعدی بودن او، هر چقدر هم که برایش رضایت‌بخش بوده باشد، امکان رفتن به سمت تمامیت را پیدا می‌کند. او می‌تواند به سمت درون برگردد تا بفهمد چه چیز حقیقتآ برایش مهم است و همان‌قدر که بر بیرون تمرکز دارد به درون هم توجه کند. او درمی‌یابد که درست به همان اندازه که استقلال می‌خواهد، به صمیمیت نیز نیاز دارد. زمانی که او مانند آتلانتا ارزش حقیقی عشق را درک کند، فرصت می‌یابد تصمیم بگیرد که چه چیز حقیقتاً برای خودش مهم است.

غریزه‌ی زایش آفرودیت (به کمک دیمیتر) سرعت بسیاری از زنان فعال و هدف‌محور را در سال‌های آخر دهه‌ی سی زندگی‌شان، کم می‌کند. زنان شغل‌گرا، از این تمایل شدید درون‌شان برای بچه‌دار شدن شگفت‌زده می‌شوند.

آتلانتا زن قهرمانی بود که شجاعت و توانایی‌هایش در زمینه شکار و دوندگی با مردان برابری می‌کرد. او بلافاصله بعد از تولدش بر روی قلهٔ کوهی گذاشته شده بود و توسط یک خرس پیدا شده و پرورش یافته بود تا به زن زیبایی تبدیل شده بود. شکارچی‌ای به نام ملیگر دوست و همراه او بود. این زوج دوقلومانند در کل یونان شکارچیان معروفی بودند؛ خصوصآ به خاطر مشارکت‌شان در شکار گراز کالیدون. اما مدت کوتاهی بعد از آن ملیگر در میان دستان آتلانتا جان داد. پس از آن آتلانتا کوهستان را که همیشه با ملیگر در آن به گشت وگذار می‌پرداخت، ترک کرد تا به سراغ پدرش برود و خود را به‌عنوان وارث تاج و تختش معرفی کند.

اگر زن آرتمیسی بیاموزد احساس آسیب‌پذیر بودن چگونه است و فهمیده‌تر شود، اگر بفهمد که انسان‌ها پیچیده‌تر از آنی هستند که او فکر می‌کند و خودش و دیگران را به خاطر اشتباهات‌شان ببخشد، آن‌گاه این درس‌هایی که از زندگی آموخته است می‌تواند او را دل‌رحم‌تر کند.

بی‌رحمی زن آرتمیسی زمانی خود را نشان می‌دهد که او افعال دیگران را به شکل سیاه و سفید قضاوت می‌کند. با این دیدگاه، نه تنها یک کار، تمامآ خوب یا تمامآ بد می‌شود، بلکه فردی که آن کار را انجام داده نیز همین‌گونه قضاوت می‌شود.