بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

هستیا را می‌توان در خلوتی آرام و حس نظمی یافت که از انجام «مراقبه‌گونه کارهای خانه» به‌دست می‌آید. در این حالت، زن می‌تواند در هر کاری که انجام می‌دهد به‌طور کامل غرق شود، برای انجام آن عجله‌ای نداشته باشد و از هماهنگی به‌دست آمده لذت ببرد.

هستیا و هرمس نمود مفهوم کهن‌الگویی روح و جان هستند.

زمانی که ارزش‌های زنانه‌ی هستیایی مورد فراموشی یا بی‌احترامی قرار می‌گیرند، اهمیت جایگاه مقدس درون ــ رفتن به درون برای یافتن معنا و آرامش ــ و خانواده به‌عنوان جایگاهی مقدس و منبع گرما و صمیمیت، حقیر شده یا از بین می‌رود. به‌علاوه، حس ارتباط درونی با دیگران کم‌رنگ شده و متعاقب آن، نیاز شهروندان یک شهر، کشور یا کل کره زمین به وصل بودن از طریق پیوندی معنوی، از بین می‌رود.

ستون و حلقه‌ی دایره‌ی شکل نماد اصول زنانه و مردانه هستند. در یونان باستان، ستون همان «هرم» بود که در آستانه در خانه برافراشته شده و بیانگر حضور هرمس بود. در همان حال، اجاق مدور درون خانه، نماد هستیا بود. در هند و دیگر سرزمین‌های شرق، ستون و حلقه با هم «جفت» بودند. یونانی‌ها و رومی‌ها این دو نماد هرمس و هستیا را مرتبط اما جدا از هم نگاه داشتند، در حالی که در شرق ستون و دایره با هم درمی‌آمیختند.

هستیا همان پیوند معنوی است که بین همه‌ی ما برقرار است. زمانی که این کهن‌الگو پیوند و مرکزیتی معنوی ایجاد می‌کند جنبه «خویشتن» خود را نشان می‌دهد.

خویشتن آن تجربه‌ی درونی است که از طریق آن ما با جوهره وجودی هر چیز در دنیای بیرون احساس یکتایی می‌کنیم. در این سطح از آگاهی «وصل» و «جدایی» به طرز متناقضی یکی هستند.

اگر هستیا در روان زنی حضور داشته باشد، زندگی او معنا خواهد داشت. آتشدان مدور هستیا که آتشی مقدس در میانه‌ی خود دارد، تصویر یک ماندالا ست. ماندالا تصویری است که در مراقبه استفاده می‌شود و نماد تمامیت یا کمال است.

افراط سایر کهن‌الگوها به کمک توصیه‌های خردمندانه هستیا متعادل می‌شود؛ نوعی حس حضور که ما را به سوی حقیقت هدایت می‌کند یا بینشی معنوی را به ما ارائه می‌دهد.

مادر ترزا، برنده‌ی جایزه نوبل صلح، ترکیبی از کهن‌الگوی دیمیتر مادرانه و هستیا بوده است.

مادران مقدس که از لحاظ معنوی الهام‌بخش و همچنین سرپرستان کارآمدی هستند، معمولا ویژگی‌های قوی آتنا را به همراه هستیا دارند.

کهن‌الگوی هستیا در مجامع مذهبی پیشرفت می‌کنند؛ خصوصآ آن‌هایی که سکوت را ترویج می‌دهند. مراسم‌های معنوی کاتولیک و ادیان شرقی که در آن‌ها تعالیم معنوی بر پایه مراقبه می‌باشد، برای زنان هستیایی بسیار مناسب است.

زمانی که هستیا در وجود زنی حضور داشته باشد، او به گونه‌ای سراغ کارهای خانه می‌رود که انگار مقدار زیادی زمان دارد. او یک چشمش تمام مدت به ساعت نیست؛ چرا که او نه از روی برنامه زمانی کار می‌کند و نه در چارچوب زمان قرار می‌گیرد. او در واقع در چیزی قرار می‌گیرد که یونانی‌ها به آن زمان کایروس (زمان بی زمانی) می‌گفتند؛ او «با زمان شریک می‌شود» که از لحاظ روان‌شناختی بسیار مفید است (در اصل مانند تمام تجربیاتی که ما در آن‌ها گذر زمان را احساس نمی‌کنیم).

توجه به جزئیات خانه‌داری، نوعی فعالیت تمرکزی است که با مراقبه برابری می‌کند.

هستیا در مقام اسطوره‌ی خانه و کاشانه، کهن‌الگوی فعال در درون زنانی است که خانه‌داری را به جای کاری روزمره، فعالیتی معنادار می‌دانند.

هستیای درون‌گرا همچنین ممکن است از لحاظ عاطفی از دیگران جدا بوده و چون حواسش متوجه موضوعات درونی خودش است، نسبت به اطرافیانش بی‌توجه باشد. این جدایی عاطفی نیز ویژگی مشترک هر سه اسطوره‌ی باکره است. به علاوه، تمایل او به مصاحبت نداشتن با دیگران و مشخصه متکی به نفس بودن هستیا، او را در جست‌وجوی آرامشی ساکن قرار می‌دهد که معمولا در خلوت یافتن می‌شود.

روش دریافت اطلاعات هستیا از طریق نگاه کردن به درون و به شکل شهودی انجام می‌پذیرد.

کهن‌الگوی هستیا در هشیاری متمرکز با دو اسطوره‌ی باکره‌ی دیگر مشترک است (در لاتین، لغت مربوط به «آتشدان» تمرکز است). اما جهت‌گیری درونی تمرکز هستیا متفاوت است. جهت‌گیری تمرکز آرتمیس و آتنا به سمت بیرون و بر روی اهداف و نقشه‌های اجرایی است؛ در حالی که هستیا بر روی تجارب درونی خودش تمرکز می‌کند. برای مثال، زمانی که او مراقبه می‌کند، به‌طور کامل غرق دنیای درون می‌شود.

هستیا جایگاه مقدسی را فراهم می‌کرد که در آن اعضای خانواده با هم پیوند می‌خوردند و مکان تبدیل به خانه می‌شد. هرمس در آستانه‌ی در به نگهبانی ایستاده بود و راهنما و همراهی برای جهان بیرون بود؛ جایی که ارتباطات، شناخت راه‌ها، ذکاوت و خوش‌شانسی، نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.

آتش هستیا گرمای خانه را تأمین می‌کرد و به خانه تقدس می‌بخشید، در حالی که هرمس ایستاده در آستانه در. باروری و حاصلخیزی را به خانه می‌آورد و شر را از خانه دور نگاه می‌داشت. در معابد نیز این دو اسطوره با هم مرتبط بودند.

هستیا معمولا با هرمس، اسطوره‌ی پیام‌رسان که رومی‌ها او را به نام مرکوری می‌شناسند، جفت بود.