بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

کم‌ارزش دانستن و عدم احترامی که دختران آرتمیسی برای مادران ضعیف‌شان قائل هستند، ویژگی‌های اسطورهٔ باکره را تقویت می‌کند. از آن‌جا که آن‌ها تشخیص می‌دهند نباید شبیه مادران‌شان شوند، احساس وابستگی را در خود سرکوب می‌کنند، آسیب‌پذیری خود را انکار می‌کنند و با خود عهد می‌کنند که مستقل باشند. وقتی که دختر آرتمیسی برای مادری که اصلی‌ترین نقش‌اش سنتی بودن است احترام قائل نیست، خود را دچار قیدوبند می‌کند. او به خاطر انکار همذات‌پنداری با مادرش، در واقع همهٔ صفات زنانه را انکار می‌کند؛ نرمی، پذیرش، تمایل به ازدواج و مادر شدن. و در مقابل دچار احساس بی‌کفایتی می‌شود؛ این بار در حوزه هویت زنانه‌اش.

مشکل دیگری که معمولا دختران آرتمیسی با مادرشان دارند با مادرانی است که از نظر دختران، ضعیف و منفعل هستند. مادرانی که افسرده، قربانی الکل یا یک ازدواج بد یا رشدنیافته هستند. وقتی که این دختران رابطه‌شان با مادرشان را شرح می‌دهند، بسیاری از آن‌ها می‌گویند: «من مادر مادرم بودم.» صحبت‌های بعدی نشان از عمق ناراحتی آن‌ها از نداشتن مادرانی قوی و قوی نبودن خودشان به اندازه‌ای که بتوانند زندگی مادران‌شان را تغییر دهند، دارد. اگرچه اسطورهٔ آرتمیس همیشه توانست به مادرش لتو کمک کند، اما بسیاری از دختران آرتمیسی در کمک به مادران‌شان ناموفق هستند.

حتی در سه سالگی هم «خانم کوچولوی مستقل» دلش نمی‌خواهد با مامان در خانه بماند؛ بلکه ترجیح می‌دهد در کوچه با بچه‌های بزرگ‌تر بازی کند. او دوست ندارد لباس‌های چین‌دار بپوشد یا برای دوستان مادرش دلبری کند.

زمانی که یک دختر آرتمیسی مادر و پدری غیرسنتی داشته باشد، زندگی دیگر شباهت چندانی با کوه المپ نخواهد داشت؛ چرا که در اسطوره‌های یونان هیچ نوع تساوی حقوقی وجود ندارد. زمانی که والدین با هم برابر باشند و کارهای خانه و بچه‌داری را با هم قسمت کنند و هر کدام شغلی داشته باشند، دختر آرتمیسی الگویی برای رشد خواهد داشت که به او اجازه می‌دهد ویژگی‌های آرتمیسی‌اش را رشد داده و به آن‌ها بها دهد.

دختران آرتمیسی که در خانواده‌های پسردوست بزرگ شده‌اد ــ که به پسرها امتیازات بیشتری می‌دهند یا از آن‌ها انتظار کمتری برای انجام کارهای روزمره خانه‌دار ــ به راحتی این نابرابری را «مسلم» فرض نمی‌کنند.

برنامه‌های طبیعت‌گردی ویژهٔ زنان، کهن‌الگوی آرتمیس فرا می‌خواند؛ خصوصآ آن‌هایی که یک تجربه گروهی را با یک سفر قهرمانی فردی ترکیب می‌کنند. زمانی که زنان به سفرهای برون‌مرزی و سرزمین‌های ناآشنا می‌روند، کهن‌الگوی آرتمیس را درون خود پرورش می‌دهند. همچنین وقتی دختران‌مان در مسابقات ورزشی شرکت می‌کنند، به اردوهای دخترانه می‌روند، به سفرهای اکتشافی مکان‌های جدید می‌روند و در فرهنگ‌های بیگانه به تحصیل می‌پردازند، تجربیاتی کسب می‌کنند که می‌تواند مستقل بودن آرتمیس را در آن‌ها رشد دهد.

زنی که در سن پایین ازدواج می‌کند، از دختر بودن به همسر بودن تغییر نقش می‌دهد (از لحاظ کهن‌الگویی از پرسفون به هرا) و ممکن است ویژگی‌های مختص به آرتمیس را تنها بعد از طلاقش کشف کند؛ یعنی نخستین باری که در زندگی‌اش تنها زندگی می‌کند. چنین زنی ممکن است به تنهایی به تعطیلات برود و دریابد که می‌تواند اوقات خوشی را در تنهایی بگذراند؛ یا لذت ناشی از هر صبح کیلومترها دویدن را درک کند یا از این‌که عضو یک گروه حمایت از زنان باشد لذت ببرد.

«رفتن به درون حیات‌وحش شامل رفتن به طبیعت درون خودمان هم می‌شود. این موضوع عمیق‌ترین ارزش این تجربه است؛ شناخت خویشاوندی خود با جهان طبیعت.»

اگر زن احساس کند که بخش قاطع وجودش چیزی مخالف با خود حقیقی‌اش است ــ مثل این‌که مردی در درونش وجود دارد که در شرایط سخت آن را صدا می‌کند تا «جدی رفتار کند» یا «مثل یک مرد فکر کند» (و خود زن هم با هیچ‌کدام از این کارها «احساس راحتی» نمی‌کند) ــ در نتیجه این آنیموس است که در این مواقع برمی‌خیزد و به او کمک می‌کند.

نظریه کارل گوستاو یونگ درباره روان‌شناسی زنان به مراتب «ملایم‌تر» از نظر فروید است و در آن یونگ زنان را فقط به‌عنوان مردانی معیوب فرض نمی‌کند. او ساختار روانی‌ای را فرض می‌کند که مبتنی بر تفاوت آرایش کروموزومی مردان و زنان است. به عقیده او، زنان دارای شخصیت خودآگاه زنانه و عنصری مردانه ــ به نام آنیموس ــ در ناخودآگاه خود هستند و در مقابل، مردان دارای شخصیت خودآگاه مردانه و آنیمای زنانه در ناخودآگاه‌شان می‌باشند.

* برطبق دیدگاه فروید، زنانی که به اندازه مردان از نظر جنسی فعال هستند نمی‌توانند به اندازهٔ مردان لذت ببرند و غرایز خود را بروز دهند. در نتیجه به شیوه‌ای وسواس‌گونه رفتار می‌کنند تا از اضطراب ناشی از اختگی خود بکاهند.

* زنی که از لحاظ جنسی به سمت مردان جذب می‌شود، در واقع فهمیده است که مادرش آلت جنسی مردانه ندارد. (در نظریه فروید، نیاز جنسی زن به آسیبی برمی‌گردد که در دوران کودکی خورده است و متوجه شده است که آلت مردانه ندارد و سپس فهمیده که مادرش هم آن را ندارد، و پس از آن میل خود را از روی مادر برداشته و به سمت پدرش برده است).

* زنی که می‌خواهد فرزند داشته، در اصل می‌خواهد آلت جنسی مردانه داشته باشد و این آرزوی خود را کاهش داده و آن را با آرزوی داشتن فرزند معاوضه کرده است.

البته اگرچه یک اسطوره در نقش خودش محدود می‌ماند، اما انسان می‌تواند در طول زندگی‌اش رشد و تغییر کند. هرچند که آن زن ذاتآ شبیه آن اسطوره باکره است، می‌تواند هرا را درون خود کشف کند تا دربارهٔ زندگی مشترک بیشتر بیاموزد. می‌تواند هیجان غریزهٔ مادری را احساس کند و از دیمیتر بیاموزد و یا عاشق شود و ناگهان بفهمد که آفرودیت نیز بخشی از وجودش است.

البته اگرچه یک اسطوره در نقش خودش محدود می‌ماند، اما انسان می‌تواند در طول زندگی‌اش رشد و تغییر کند. هرچند که آن زن ذاتآ شبیه آن اسطوره باکره است، می‌تواند هرا را درون خود کشف کند تا دربارهٔ زندگی مشترک بیشتر بیاموزد. می‌تواند هیجان غریزهٔ مادری را احساس کند و از دیمیتر بیاموزد و یا عاشق شود و ناگهان بفهمد که آفرودیت نیز بخشی از وجودش است.

به زبان روان‌شناسی، دیگر کسی نمی‌تواند به او «نفوذ کند».

سه کهن‌الگوی باکره، در اثر تجربیات و برخوردهایی که با دیگران داشتند تغییر نمی‌کردند. آن‌ها هرگز مغلوب عواطف خودشان یا دیگر کهن‌الگوها نشدند و در برابر رنج مصون بودند. این کهن‌الگوها وارد هیچ نوع رابطه‌ای با جنس مخالف نشدند و تغییرناپذیر بودند.

یکی دیگر از نمودهای زنان آرتمیس، زنان فردمحور خشنی هستند که به تنهایی کار می‌کنند و هر آنچه برای‌شان مهم باشد را انجام می‌دهند؛ بدون آن‌که حمایت یا تأیید از سمت مردان و حتی زنان داشته باشند.

هشیاری متمرکز مختص اسطوره‌های باکره است.

هشیاری متمرکز مختص اسطوره‌های باکره است.