بریده‌هایی از کتاب شناخت ذهن و کنترل آن

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن"

دو نفر دارای دو اتومبیل کاملا مشابه باشند ولی یکی از وسیله نقلیه خود راضی و خشنود است و دیگری ناراضی؟ برای پاسخ به این سوال باید توجه

شخصی که بتواند ذهن خود را به کنترل در بیاورد بر رفتارها و ارتباطات و روابط خود تسلط خواهد یافت

آیا کسی متوجه این توطئه هست؟

سعی کنید قانون سه ثانیه را که در فصل چهار به شما معرفی‌کردیم در روابط خود به کار ببرید. آن چیزی که در روابط بیشتر از همه می‌تواند ریسک سوءتفاهم و ناراحتی را بیشترکند کلام نابجا و نادرست است. در هر سطحی از رابطه یک کلام نابجا و نادرست که می‌تواند حاوی مضامینی چون توهین، تحقیر، دروغ، افترا و.. باشد باعث می‌شود رابطه شما دچار چالشی شود و آن را تا حد شکست بکشاند، لذا سعی کنید قبل از اینکه کاری بکنید یا حرفی بزنید بخصوص در شرایط خاص و حساس، با رعایت قانون سه ثانیه به خود مسلط شوید و ببینید که باید چه کار بکنید، چه بگویید و چه احساسی نشان بدهید، این‌کار به شما کمک خواهدکرد پخته‌تر عمل کنید و عاقلانه‌تر سخن بگویید هرچند هیچگاه از عذرخواهی و پوزش بعد از عمل و کلام نابجا کوتاه نیایید.

آنچه که مشخص‌است شما نه از داشته‌های مادی یک فرد می‌توانید میزان حس خوشبختی او را حدس بزنید و نه بر عکس از میزان خوشبختی او به میزان دارایی‌هایش پی ببرید.

اول باید ذهن و ساختار آن را شناخت و رفتارهای آن را فهمید و سپس برای کنترل بر آن از عادات قبل دست برداشته و با رفتارهای آگاهانۀ جدید او را به دام انداخت. شخصی که بتواند ذهن خود را به کنترل در بیاورد بر رفتارها و ارتباطات و روابط خود تسلط خواهد یافت و اولین گام را به سوی موفقیت‌های شخصی و در نتیجه جمعی خواهد برداشت و ضمناً نسل بعد از خود را، از کودکی مسلطِ بر ذهن و آگاه تربیت خواهدکرد که به مراتب سریعتر از یک انسان بالغ این امر ممکن می‌شود.

۴-رابطه مثل رانندگی کردن در یک بزرگراه هست شما از اتومبیل جلویی باید فاصله مشخصی ایجاد کنید نه آنقدر نزدیک که اگر راننده جلویی ترمز کرد نتوانید وسیله خود را از برخورد به خودروی او مانع شوید نه آنقدر دور که به دلیل فاصله زیادِ شما، راننده‌های دیگر طمع کنند تا قاصله بین شما و او را پر کنند.

خوشحالی و شادمانیِ ما محصولِ جمع جبری رضایتمندی و خشنودی و احساس آرامش یا نارضایتی و ناخشنودی و دغدغه ما از همه این روابطِ موجود می‌باشد. با در نظر گرفتن میزان اهمیت هر رابطه، ناخشنودی در هر یک باعث ایجاد یک دغدغه در ما می‌شود

منِ ذهنی در حقیقت چسباندن برچسب هایی است که افراد پیرامون ما توانستند بر خودِ واقعی ما بچسبانند از همان اولین روزها ما را به یک اسمِ خاص خواندند و صدا کردند و معرفی کردند.

اصولا ذهن اجرای سه دسته مسائل را به ناخودآگاه خود می‌سپارد: یک: مسایل روتینی که کاملا آن را آموخته است. دو: مسایلی که برایش جذابیت ندارد و از پرداختن به آن‌هاکلافه می‌شود. سه: مسایلی که از آنها نااُمید شده و یا از به یاد آوردن آنها احساس ناراحتی و ترس می‌کند، این خاطرات را به اعماق ذهن ناخودآگاه می‌فرستد.

وقتی که ذهن هوشیار به عمل یا کاری که در جریانش هستید علاقمند نباشد و انجام آن عمل توسط ذهن ناخودآگاه هم امکان‌پذیر باشد به این حالت ناخودآگاه وارد می‌شوید مخصوصاً در انجام اموری که تبحر پیدا کرده‌اید و برایتان روتین شده‌است و استرس یا حساسیت خاصی هم وجود ندارد که شما رابه دقت در آن و انجام آگاهانه عمل وادار کند.

دقیقاً یادم می‌آید اولین بار که این جملۀ معروف از انیشتن را خواندم، همان موقع بالای ده بار تکرارش کردم، اگر کسی آن روز کنارم بوده احتمالاً با خودش فکرکرده من قاطی کردم. اصولاً هر فردی در زندگیش یک جایی و یک جوری در ذهنش کلید تحول و تغییر زده می‌شود، که ناچارش می‌کند محکم بر روی ترمز زده و از ادامه مسیر در جهتی که درپیش گرفته است منصرف شود. برای من این شروع دقیقاً حدود ده سال پیش رخ داد. زمانی که لذت زیادی از زندگی نمی‌بردم و احساس می‌کردم همه دنیا کار و بارش را رها کرده‌است و فقط دارد با من ناسازگاری و دشمنی می‌کند. احساس خستگی داشتم تمام دلایل شکست و ناتوانیِ من، در بیرونِ از من و بسیار قدرتمند بودند. این جمله را که خواندم متوجه شدم که به نوعی در یک حالتِ دیوانگیِ پنهان هستم، شاید هیچ روانشناس و روانپزشکی حکم به دیوانگی من نمی‌داد ولی من مطمئن بودم که من و خیلی از آدم‌های دوروبرم حتما دچار این مدل از جنون پنهان شده‌ایم.

اگر فردی در انواع روابط خود سیگنال دریافت نکند و آنها را ارزیابی نکند و حسی از خوشایندی یا ناخوشایندی بروز ندهد اصولا می‌توان گفت در رابطه به سر نمی برد و رابطه برای او اهمیت خود را از دست داده است.

۱-درتعریف هر رابطه ای باید بدانید که در دسته ای از آنها شما تعیین کننده هستید که خشنودی یا ناخشنودی بتواند از شما آدم خوشحالی بسازد یا نه.

"ما ذهن نیستیم بلکه ذهن ابزار کار ماست"

"من متوجه منِ ذهنی خود شده‌ام و از این پس تلاش خواهم‌کرد او را بیشتر بشناسم و کنترل‌کنم، من، ذهن نیستم"

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن"

پس با کنترل ذهن به راحتی نگاه خود را به دنیای اشیاء و وسایل به یک نگاه زیبا تبدیل کنید و از بند مالکیت خارج شده و به قدرِ نیاز از منابع برخوردار شوید با گسترش چنین نگاهی هیچ وقت منابع برای آسایش و راحتی همه انسان ها نه تنها کم و محدود نیست بلکه بسیار زیاد هم خواهد بود.

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن"