بریده‌هایی از کتاب شناخت ذهن و کنترل آن

خوشحالی و شادمانیِ ما محصولِ جمع جبری رضایتمندی و خشنودی و احساس آرامش یا نارضایتی و ناخشنودی و دغدغه ما از همه این روابطِ موجود می‌باشد. با در نظر گرفتن میزان اهمیت هر رابطه، ناخشنودی در هر یک باعث ایجاد یک دغدغه در ما می‌شود اگر یک رابطه، جزیی، معمولی و کم اهمیت باشد عدم خشنودی در آن، باعث ایجاد دغدغه کمتری می‌شود و هرچه رابطه مهمتر باشد ناخشنودی از آن اثر بزرگتر و عمیق تری برجای می‌گذارد. مجموع اینها به ما این حس را می دهد که آیا ما انسان شاد و خوشحالی هستیم یا نه.

جهان بینی شما ممکن است ریشه در اندیشه‌های مذهبی و دینی داشته باشد یا از جنس سکولار باشد ممکن است سنتی باشد یا نوین و امروزی، ممکن است ماجراجویانه باشد یا صلح‌طلبانه و یا هرچیزی، مهم نیست مهم این است که شما با این جهان بینی که الان دارید در محیط پیرامونی خود درراستای اهداف در نظر گرفته و با توجه با ساختار فکری و ذهنی که دارید دچار تضاد، پارادوکس یا درگیری نشوید. ممکن است شما در یک خانواده معمولی در یک شهر یا روستای کوچک دور افتاده با یک شغل معمولی و اطرافیان معمولی‌تر از خودتان هیچ وقت با جهان بینی که دارید دچار مشکل نشوید و خیلی راحت هم زندگی‌کنید

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن"

چیزی که در همه نقاب‌ها می تواند مشترک باشد و باعث شود طرفین رابطۀ ما همیشه دید محترمانه و شایسته‌ای به شخصیت ما داشته باشند این است که نقاب‌های ما باید آمیخته با عطری از مهربانی، احترام، آگاهی و ادب باشد و اصلا اجازه ندهیم غرایز وجودی ما ناخودآگاه هدایت و کنترل آنها را به دست بگیرند.

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن"

بیایید از الان قرار دادی را با هم تا پایان کتاب ببندیم. ذهن، موجودِ مجازی هستش که در کنار شما قرار دارد، اصالتِ ذاتی ندارد یعنی روح آن را از جایی با خود از قبل نیاورده است و حاصل رشد و نمو هر فرد از ابتدای تولد و دریافت‌های بیرونی او متناسب با قابلیت‌های جسمی و ژنتیکی که به ارث برده است می‌باشد. اما در یک انسان بالغ مثل شما این موجود یعنی ذهن جوری رشد پیدا کرده است و با شما هم‌نشین شده‌است که به سختی می‌توان بین این موجود و شما فرقی قائل شد.

تا زمان ظهور علم روانشناسی کسی متوجه مفهوم ذهن نبود. رهنمودهای ادیان و مذاهب در این زمینه باعث این تلقی می شد که چیزی در ماورا از ما انسان بدی می‌سازد و انسان باید دائم با آن در جدال باشد و از یک چیز ماورایی دیگری در بیرون که این بار از شانس او، خوب است کمک بگیرد که مبادا فریب آن موجودِ بد را بخورد و خدای ناکرده گناهکار شود و به آتش دوزخ انداخته شود.

به نوعی در یک حالتِ دیوانگیِ پنهان هستم، شاید هیچ روانشناس و روانپزشکی حکم به دیوانگی من نمی‌داد ولی من مطمئن بودم که من و خیلی از آدم‌های دوروبرم حتما دچار این مدل از جنون پنهان شده‌ایم.

نقاب ملموس‌ترین بخش ذهن انسان برای خودش و اطرافیانش می‌باشد. می‌خواهید متوجه اهمیت وجود نقاب بشوید؟ یک لحظه تصورکنید که همیشه و همه جا نقابی را به صورت ذهن خود دارید که در رابطه با کودک چهارساله خود دارید. در محل کار با همکاران و روسا، در فامیل و ارتباطات فامیلی، در ارتباط با همسر و در اجتماع در روابط کوتاه مدت روزمره، تصورش هم خنده دار و تا حدی ترسناک است به دو روز نکشیده مطمئن باشید تمام ارتباطات کاری و خانوادگی شما آسیب جدی خواهد دید

ذهن انسان به مانند یک کوه یخی شناور در اقیانوس بی‌کران می‌باشد. کسانی که با علم فیزیک آشنایی دارند می‌دانند که وقتی یک کوه یخی در اقیانوس شناور است ۹ برابر آنچه که از کوه یخی در بیرون از سطح آب می‌بینیم داخل آب پنهان است.

دقیقا چه چیزی در وجود انسان ها باعث می شود که مثلا دو نفر دارای دو اتومبیل کاملا مشابه باشند ولی یکی از وسیله نقلیه خود راضی و خشنود است و دیگری ناراضی؟

ذهنِ انسان در مواجهه با مسائل جدید که در حال یادگیری آن می‌باشد در حالت خودآگاه قرار می‌گیرد و دقیقا بعد از مدتی که به مساله تسلط یافت و مهارت پیداکرد اجرای آن را به بخش ناخودآگاه خود می‌سپارد. سالهاست که مسواک می‌زنیم بدون اینکه در جزییات آن حضور داشته باشیم.

اگر قرار بود در حالت بیداری نتوانیم انجام بعضی از امور روزمره را به ناخودآگاه ذهنمان بسپاریم طبیعتا زندگی بسیار سخت و ملال آور می‌شد. به غیر از چند عمل ساده همزمان قادر به انجام کار دیگری نبودیم. بعضی از مسایل که اصلا در حالت خودآگاه به زیبایی در نمی‌آمد، تصورکنید پیانوزدنی که بخواهد بصورت خودآگاه انجام شود؟ اصلا در حالت ناخودآگاه هست که بواسطه اتصال به اعماق ذهن و همچنین ناخودآگاه جمعی (که در ادامه در موردش صحبت خواهیم کرد) خلاقیت و شهودِ درونی خلق می‌شود و عمدۀ مسایل هنری خلق می‌شود. اما آن چیزی که مهم است این می‌باشد که در طول زمان بیداری چه مقدار در حالت ذهن خودآگاه به سر می‌بریم و چه مقدار ناخودآگاه سیر می‌کنیم؟

"دیوانگی یعنی انجام کاری دوباره و دوباره و انتظار نتیجه متفاوت داشتن" دقیقاً یادم می‌آید اولین بار که این جملۀ معروف از انیشتن را خواندم، همان موقع بالای ده بار تکرارش کردم، اگر کسی آن روز کنارم بوده احتمالاً با خودش فکرکرده من قاطی

بدانید و این آگاهی را داشته باشید که اجسام و اشیا خراب می شوند و از بین می‌روند و شما باید برای چنین روزی آماده باشید و بدانید باید چه کارکنید.

این انسان‌ها نیستند که انسان‌ها را تربیت می‌کنند و پرورش می‌دهند. این ذهن‌ها هستند که ذهن‌های بعد از خود را عین خود پرورش می‌دهند و تربیت می‌کنند

اصولاً مردمانی که خیلی تلاش نمی‌کنند عوض بشوند چشم امید به معجزات دارند. معجزه را بسپارید به هوشمندیِ سیستمِ جهانِ خلقت و شما تلاشِ هدفمند و پویای خودتان را کماکان ادامه دهید.

در طول روز هر از گاهی در هر وضعیتی که برایتان امکان پذیر است و تنها باشید که چه بهتر، برای یک دقیقه دست از کار یا عملی که انجام می‌دهید برداشته و متوجه بدن خود، محیط اطراف، صداها، بوها، سطوحی که با بدن شما در تماس هستند، سنگینی بدن خود، انقباض ماهیچه‌ها، تنفسی که انجام می دهید و خلاصه تمام چیزهایی که در آن زمان و مکان حاضر هستند شده و اصطلاحا تمام و کمال در بدن خود حاضر و ناظر بر بدن خود و محیط اطراف بشوید. به تنفس خود که دقت کنید آرام، سنگین و شمرده خواهد شد. این تمرین ذهن شما را از پرواز در زمان و مکان غیر از آنجا و آن زمان، جدا و احضار می‌کند چیزهایی خواهید شنید

سعی کنید به نزدیکان خود مانند والدین، همسر، فرزندان و دوستان صمیمی خود که به صداقتشان اعتقاد دارید اجازه بدهید که گاهاً از شما و رفتار شما انتقاد کنند. انتقاد یعنی اینکه متوجه بشوی دیگران منِ ذهنی شما را چگونه می‌بینند. افرادِ نزدیک به ما که نسبت به ما نیت خیر دارند بهتر از ما می‌توانند منِ ذهنی ما را بی پرده ببینند.

شما اگر مالکیت‌ها را چه فیزیکی و چه غیر فیزیکی از فرد بگیرید منِ ذهنی دچار بحران هویت می‌شود. اصلا این حس رقابتی که بوجود می‌آید و منجر به کشف و اختراع و توسعه و تکنولوژی می‌شود ناشی از همین حس خواستن است تا همیشه بتواند صاحب بهترین و بزرگترین شود و به این وسیله تحسین سایر ذهن ها را برانگیزد و انرژی دریافت کند.