بریده‌هایی از کتاب حاکمیت و حکمرانی در نهج البلاغه

نابردباری و کم تحملی رشته کار را از کف انسان بیرون می‌برد و انسان نمی‌تواند مخالفان را تحمل نماید و حقوق مردم را ادا و انصاف را بر پا دارد. امیر مؤمنان علی (ع)

امام خمینی (ره) در مقابله با این تفکر می‌فرماید: «اگر کسی دین را از سیاست جدا بداند، خدا، رسول و ائمه معصومین (ع) را تکذیب کرده است».

روزی رئیس زندان قلعه فلک الأفلاک از آیة‌الله کاشانی که در آن جا زندانی بود، پرسید: چرا شما در سیاست دخالت می‌کنید، این کار در شأن شما نیست. آیة‌الله کاشانی به او گفت: اگر من در سیاست دخالت نکنم [پس] کی دخالت بکند؟ فرمود: «مرا نزد رئیس سازمان امنیت بردند. او در ضمن صحبت‌هایش به من گفت: آقا! سیاست، دروغ‌گویی است، خدعه است؛ فریب است، پدرسوختگی است، این کار را بگذارید برای ما. من به او گفتم: این سیاست شماست. البته این سیاست هیچ ربطی به سیاست اسلامی ندارد؛ این سیاست شیطانی است؛ اما سیاست به معنای این‌که جامعه را ببرد و هدایت کند و [برساند] به آن جایی که صلاح جامعه و صلاح افراد هست، این در روایات ما برای نبی‌اکرم (ص) با لفظ سیاست ثابت شده است. در آن روایت هم هست که پیامبر (ص) مبعوث شد تا که سیاست امت را متکفل باشد.

مبین اسلام است که در قرآن بدان امر شده و از تفرقه نهی شده است. همه مسلمانان و به‌ویژه حکومت‌های اسلامی وظیفه دارند تا برای ایجاد وحدت در جامعه و پرهیز از تفرقه و پراکندگی تلاش کنند. م