بریده‌هایی از کتاب جادوی بخشش

دشوارتر از بخشودن دیگران، بخشیدن خویش است."

عفو، خود، پاداش خویش است. آن کس که درمی‌گذرد، بیشتر بهره‌مند می‌شود، تا آن کس که بخشوده می‌شود.

خشم با خشم فرو نمی‌نشیند؛ عصبانیت با گذشت آرام می‌گیرد. عفو چه‌بسا، نیرومندترین پادزهر خشم است

ضرب‌المثلی چینی می‌گوید: «آن کس که در پی خونخواهی است، باید دو گور حفر کند.»

عفو، از عدالت برتر است. عدالت در پی مجازات است، گذشت در پی آشتی است.

لطف خدا، عواطف منفی و مخرب را به‌عشق مبدل می‌سازد

"گناهکار امروز، چه‌بسا پرهیزکار فردا باشد. عشق خالصانه قلبی خود را نثارش کنید، او باز خواهد گشت!"

روابط انسان‌ها هیچ‌گاه خالی از سوء تفاهم، مجادله و دلخوری و تعارض نبوده و در آینده نیز نخواهد بود.

بخشش، راه و رسم مهرورزی و تفاهم است که به‌این ترتیب، نوع رفتار با دنیای پیرامون خود را تعیین می‌کنیم. دیگران را بی‌عاطفه و بی‌احساس یا گستاخ و بی‌نزاکت، یا سرد و خودخواه تلقی نمی‌کنیم. می‌کوشیم تا ناتوانی، ترس و احساس ناامنی آنها را، که موجب رفتار ناپسندشان شده، درک کنیم. به‌بیان دیگر، این کودک هراسان، پریشان‌حال و نژند درون ماست، که چنین طغیان‌هایی را به‌بار می‌آورد.

در واقع، اصل معنوی بسیار خوبی هست که من به‌همه دوستانم توصیه می‌کنم. هر روز، ترجیحآ در یک ساعت معین، و در یک محل مشخص، در آرامش بنشینید و به‌کارهایی بیندیشید که در بیست و چهار ساعت گذشته انجام داده‌اید. در می‌یابید که کارهای بسیاری کرده‌اید که نباید انجام می‌دادید و چه‌بسا، کارهای بسیاری نکرده‌اید که می‌بایست انجام می‌دادید. اعمالی که از آن غفلت کردیم و اعمال نادرستی که انجام داده‌ایم. این تمرین را هر روز به‌عنوان یک ریاضت «ساجانا» یا تمرینی معنوی، تکرار کنید.!