بریده‌هایی از کتاب همدرد

عشق، قدرت حرف زدن با دیگری بدون ذره ای تلاش، بدون مخفی کاری و درعین حال گذراندن زمان به خوشی است بدون گفتن حتی یک کلمه حرف.

وظیفه ی یک جاسوس این نیست که خودش را مخفی کند تا هیچ کس او را نبیند، طوری که خودش هم نتواند چیزی ببیند. وظیفه ی یک جاسوس این است که خودش را طوری مخفی کند که با اینکه هیچ کس او را نمی بیند، او همه را ببیند حالا از خودت بپرس چطور می شود تو همه را ببینی اما تو را کسی نبیند؟

حتی هنگامی که داریم این جمله ی پایانی را می نویسیم، جمله ای که دیگر تجدید نظر نخواهد شد، اعتراف می کنیم که فقط و فقط به یک چیز اطمینان داریم، قسم می خوریم حتی اگر سرمان هم برود این قول را نشکنیم: زندگی خواهیم کرد!

چطور آسیب پذیرترین مخلوق دنیا می تواند قدرتمندترین موجود هم باشد؟

اگر کسی قوانین تاریخ را بداند، می تواند وقایع تاریخ را تحت کنترل خود دربیاورد و آن را از سرمایه داری دور کند و زمان را به انحصار خود دربیاورد.

مهم ترین چیزها از طریق احساس عذاب به دست می آیند.

بعدها فهمیدم اگر ثروتمندان بتوانند به همه ی فقرا فقط یک کاسه برنج بدهند، نه از ثروت آن ها چیزی کم می شود، نه فقرا گرسنه می مانند. وقتی راه حل به این سادگی بود، چرا این همه گرسنه وجود داشت؟ آیا این فقط به خاطر کمبود حس همدردی نبود؟

وقتی بهتر است به تو عشق بورزند تا اینکه ازت متنفر باشند، پس همان بهتر که ازت متنفر باشند تا اینکه تو را نادیده بگیرند.

نوشته ی تو نه روشن است نه موجز، نه سرراست، نه ساده. این زبان، زبانِ نخبگی است. تو باید برای مردم بنویسی!

بسیاری از این رهبران حتی یک روز هم در مزرعه کار نکردند. وقتی اصلاً نمی دانی زندگی دهقانی چیست، چطور می خواستی یک جامعه ی روستایی را به سوی آینده رهبری کنی؟