بریده‌هایی از کتاب همدرد

«جنگ ها هیچ وقت تمام نمی شوند، فقط به خواب می روند.»

«ثبات، دزد ذهن های کوچک است.»

(ژنرال زیر لب می گفت توی دنیا هیچی گران تر از چیزی نیست که مفتی تعارفت می کنند.)

کهنه سربازها گم و گور نمی شوند. جنگ برای آن ها خیلی طولانی تر از آن است که وسط راه جا بزنند.

توی دنیا هیچی گران تر از چیزی نیست که مفتی تعارفت می کنند.

«ثبات، دزد ذهن های کوچک است.»

زن بدبختی بود، من هم پسر بدبخت او بودم و هیچ کس از آدم های بدبخت نمی پرسد جنگ می خواهید یا نه. هیچ کس از آدم های بدبخت نمی پرسد آیا می خواهید کنار دریا روی ساحل از تشنگی بمیرید؟ می خواهید سربازان خودی دار و ندارتان را به یغما ببرند و به شما تجاوز کنند؟ اگر آن هزاران هزار نفری که مُردند، الان زنده بودند، هیچ وقت باورشان نمی شد که به آن طرز فجیع مرده باشند

خوب است همیشه بهترین دشمن ها را تحسین کرد تا اینکه بدترین ها را بین دوستان یافت،

از من پرسید حالا گذشته از غم و اندوه که واقعاً سنگین است، به نظرت چی خیلی سنگین است اما وزنی ندارد؟ وقتی دید مکث کرده ام گفت نیهیلیسم.

من نمی توانستم تنها کسی باشم که معتقد است اگر دیگران خودِ واقعی ام را ببینند، پس باید آن را درک کنم و احتمالاً دوست داشته باشم. اما اگر یک نفر نقابش را پس بزند و ببیند دیگری، نه تنها با عشق به او نگاه نمی کند، بلکه نگاهش پر از ترس، انزجار و خشم است چی؟ اگر آن طرفی که خودت را پیش او رو کردی، نه مثل این طرف نقابی ها که بدتر هم باشد چی؟