بریده‌هایی از کتاب جوشکاری (ازدواج عاقلانه، آسان و به موقع)

به‌نظرم به‌دنبال دختری که بهترین آشپز باشد، آن‌هم برای آشپزی‌کردن در خانه، نگردید. این‌ها ملاک خوبی برای انتخاب همسر نیست. طبق دستور اسلام از همسرتان انتظار آشپزی نداشته باشید، تا او هم به‌خاطر انتظار نداشتن شما، آشپزی را وظیفه‌ی خود نداند. آن‌وقت حتی اگر روزه باشید و دم غروب گرسنه به خانه بیایید و همسرتان به‌علت مشغله‌های کاری یا مطالعاتی یا سرگرمی‌های شخصی خود، افطار تدارک ندیده باشد، شما با کمی نان و پنیر افطار خواهید کرد و آب از آب تکان نمی‌خورد. باور کنید داستان زندگی مؤمنان همین‌طور است.

جنگ نرم امروز بر سر همین یک کلمه است: «نظر خدا، یا نظر من»!

اگر ایمان نباشد، هیچ خصوصیتی نمی‌تواند شما را آرام کند و سبک‌بال به ادامه‌ی زندگی وادارد.

امام خمینی (ره) در مراسم خواستگاری‌شان، فقط انجام واجبات و ترک محرمات را تنها خواسته و معیار خودشان قرار داده بودند. این مطلب را همسر ایشان در مصاحبه به‌مناسبت صدمین سال میلاد امام خمینی (ره) اعلام کردند. این درصورتی است که خودشان دو ساعت به اذان صبح، به مناجات و نماز شب برمی‌خواسته‌اند، اما از همسرشان توقع این اعمال را نداشتند و حتی ایشان را برای نماز صبح هم صدا نمی‌کردند، مگر این‌که همسر مکرمه‌شان پیش از خواب، از ایشان خواسته باشند که حتما بیدارشان کنند.

پدر استاد شهید مرتضی مطهری، به مادر استاد یا همان همسر مکرمه‌شان گفته بودند: «فلانی! من نمی‌دانم شما زشت هستی یا زیبا، چون انسان زشتی و زیبایی را در مقایسه می‌فهمد و من نمی‌دانم تو زشت هستی یا زیبا، زیرا من تاکنون به‌جز تو زنی را ندیده‌ام!»

باور کنید جنگ نرم امروز بر سر همین یک کلمه است: «نظر خدا، یا نظر من»!

اگر همسرتان (ان شاءالله) مؤمن باشد، غربتتان در این دنیا کم‌تر می‌شود، اما داستان غربت مؤمن به هرحال سر جایش هست؛ به همین دلیل است که ائمه‌ی دین این همه بر نماز تأکید می‌کنند. نماز یعنی درد دل کردن با کسی که همه‌ی تنهایی‌ها باید با او جبران شود. هر چه ایمان افراد ضعیف‌تر باشد، نمازشان کم‌رنگ‌تر و درد دل کردنشان با خدا کم‌تر و البته فرو رفتن در دل‌بستگی‌های دنیوی بیش‌تر است. پس از ازدواج تازه می‌فهمی که باید نمازت را بهتر بخوانی!

حتی اگر جواب به خواستگاری کسی منفی باشد، از نظر اخلاقی حق نداریم با مخاطب خودمان با تحقیر برخورد کنیم، مکالمه را با سردی تمام کرده یا تماس را قطع کنیم. این خلاف اخلاق‌ها، در آینده روزی بلای جان و زندگی ما خواهد شد. باید خودمان را تربیت کنیم و شیطان را از نفوذ به دلمان محروم کنیم و به خدا پناه ببریم.

از توسل به بانوی دو عالم حضرت فاطمه‌ی زهرا (س) و البته فاطمه‌ی معصومه (س) در قم غافل نشوید و از آن بزرگواران جز صلاح دنیا و آخرت چیزی نخواهید که آن‌ها خواسته‌ی ما را بهتر از خودمان می‌دانند. ناامیدی را با توحید و شناخت بهتر پروردگار، از خود دور کنید و به شیطان اجازه‌ی نفوذ ندهید و در این‌باره ذکر "لا حول و لا قوه الا بالله" بسیار مؤثر است. هم‌چنین در هنگام اذان و در پیش و پس از نمازهای اول وقت، حتما حاجات خود را از پروردگار بخواهید که وقت استجابت دعاست.

در سختی‌ها نباید از منبع نور دور شد که دوری از نور، گرفتاری بیش‌تری برای ما خواهد داشت.

رسول خدا (ص) فرموند: «از شومی دختر، مهریه‌ی زیاد است».

به تعبیر مولانا، امیرالمؤمنین امام علی‌بن ابی‌طالب در نهج البلاغه: زن ریحانه است و قهرمانه نیست؛ تا از او توان دو شیفت کار طاقت‌فرسا در داخل و خارج خانه را داشته باشیم.

اگر دختری پیدا کردی، که توانایی خریدن بهترین لباس عروس و کامل‌ترین جهیزیه را داشته باشد، اما با پدرش برای نخریدن کالای لوکس خارجی دعوا کرد، بدان یک فرشته پیدا کرده‌ای. نمی‌گویم دختر باید با پدرش دعوا کند؛ می‌گویم دختری که لباسش را مثل فاطمه‌زهرا شب عروسی، نه بعد از آن، به فقیر بدهد، پیدا نمی‌کنی. دختری که وقتی سکوت همه‌جا علامت رضاست، در مقابل مهریه‌ی سنگین مورد نظر پدرش، سکوت نکند، پیدا نمی‌کنی! اما اگر چنین دختری پیدا کردی، که کم، اما هست، به‌خاطر قیافه، قد، مدرک، لهجه، مادرش و هزار بهانه‌ی دیگر از وصلت با او منصرف نشو؛ چون او فرشته است؛ چون تنها ملاک، ایمان است، که او ایمان دارد.

در میان اعمال صالح که همگی نشان‌دهنده‌ی ایمان هستند، بعضی از اعمال، شاخص هستند و می‌توان آن عمل را معیاری برای ایمان قرار داد؛ مانند نماز و حفظ حجاب و چشم و ...، چنان‌چه به ما فرموده‌اند: «به بی‌نماز دختر ندهید!»

عنصر محوری در خانواده، زن است. به‌نظرم امروز زن جایگاه خودش را گم کرده و تعریف خودش را در نظام آفرینش نمی‌داند.

خداوند به‌وسیله‌ی اسلام، ارزش افراد و اشخاص را تغییر داد؛ بسیاری‌از اشخاص در دوره‌ی جاهلیت، محترم بودند و اسلام آن‌ها را پایین آورد، هم‌چنین بسیاری نیز در جاهلیت خوار و بی‌مقدار بودند و اسلام قدر و منزلت آن‌ها را بالا برد.

وقتی در ازدواج بر ایمان تأکید می‌کنم، حواسم به این تنهایی هست، چون اگر همسرت مؤمن نباشد، در خانه هم تنها می‌شوی.

صلاحمان را از خدا بخواهیم و درب خانه‌ی او را بزنیم، باور کنید کسی از درگاه او رد نمی‌شود، اما متأسفانه ما به‌دنبال صلاح دنیا و آخرتمان نیستیم. خدا بزرگ‌ترین مصلحت را برای ما می خواهد. گاهی ما انسان‌ها برای انتخاب همسر، ملاک ایمان را فراموش می‌کنیم و خواستگاری را رد می‌کنیم که ایمان داشته، اما در ملاک‌های دیگر نقص دارد. آیا همه‌ی ما کامل هستیم؟ چه‌کسی کامل است؟ همه کم یا زیاد نقص داریم، اما نباید ناامید شویم. تا خدا را داریم، ناامیدی پسندیده نیست. کسی‌که خدا را دارد، نمی‌تواند ناامید شود.

بی‌ایمان‌ها دو دسته‌اند: دسته‌ای که پول مناسب برای عیاشی دارند و دسته‌ی دیگر کسانی هستند که پولی برای عیاشی ندارند؛ یعنی فقرای بی‌ایمان، که نه دنیا را دارند و نه آخرت! اما اهل ایمان فقط یک دسته هستند: اهل ایمان چه پول‌دار و چه فقیر، در نخستین فرصت ازدواج می‌کنند. آنان نگران خرج زندگی نیستند، چون قناعت دارند و به رزاقیت خداوند مطمئن هستند و البته اسراف نیز نمی‌کنند.

هر مقدار معیارهای شما برای انتخاب گزینه‌ی مناسب ازدواج، بیش‌تر و دقیق‌تر باشد، روند ازدواج شما طولانی‌تر می‌شود.