بریده‌هایی از کتاب غذا، دعا، عشق

آنان برای حق‌الزحمهٔ کیتات دو هزار روپیه با خود آورده بودند که معادل ۲۵ سنت بود

در بالی برای نامیدن فرزندان دختر یا پسرشان، از چهار اسم استفاده می‌کنند: وایان، مادی، نیومن و کیتات. این نام‌ها به معنای اول، دوم، سوم و چهارم هستند و ترتیب ولادت فرزندان را نشان می‌دهند؛ بنابراین اگر کسی صاحب فرزند پنجم شود، چرخهٔ نام‌ها را از نو آغاز می‌کنند و او را وایان می‌نامند. از آنجایی که مردم بالی فقط چهار اسم دارند، این احتمال وجود دارد که دو وایان با هم ازدواج کنند که مفهومش این است که هر دوی آنان فرزند ارشد خانواده هستند.

نگاهی به آگوستوم انداختم و با خود فکر کردم شاید زندگی من آنقدرها هم آشفته و بی‌نظم نباشد. به هر حال آشفتگی و بی‌نظمی از خصایص این دنیاست که تغییراتی در زندگیمان ایجاد می‌کند که هیچ‌یک از ما قادر نیستیم پیش‌بینیشان کنیم. آگستوم به من هشدار می‌دهد که نباید صرفاً به آنچه هستم، به نظر می‌رسم، جایی که به آن تعلق دارم یا کاری که زمانی قصد داشتم انجامش دهم، وابسته باشم. روزی من مقبره‌ای مجلل متعلق به فردی مهم و مشهور بودم، اما فردا ممکن است به انبار مهمات تبدیل شوم. حتی در جهان ابدی نیز باید آمادهٔ تغییرات بی‌پایان و آشوبگر باشم.

افکار و خاطرات بدم یکی پس از دیگری سراغم آمدند و غصه و غم تمام وجودم را آکند. بعد به افکار غم‌انگیزم گفتم: «من تو رو دوست دارم. تو رو می‌پذیرم. برو تو قلبم استراحت کن.»

احساس می‌کردم فنری هستم که آنقدر آن را فشرده‌اند که هرلحظه امکان دارد از جا در برود و به هر کس که در اطرافش است، آسیب بزند. احساس می‌کردم بخشی از وجودم می‌خواهد از قلب آتشفشان نگون‌بختی بگریزد، یعنی از خودم.

«یاد گرفتی که حتی تو دلت بخندی؟»

«اگر به دنبال سرنوشت خودتان بروید و مسیر زندگی را بجویید، هرچند پر از عیب و کاستی باشد، بهتر از آن است که از روش زندگی بی‌عیب و موفق دیگران تقلید کنید.»

هرگز از احساس کسی برای جبران حسرتا و ناکامی‌های گذشته‌ت سوءاستفاده نکن.

تمام ادیان مختلف دنیا آیین‌های مذهبی متفاوتی دارند و هریک به طریقی به حمد و ثنای خداوند می‌پردازند. مهم این است که تمام این راه‌ها در نهایت در یک نقطه به هم می‌رسند و آن، خداوند قادر متعال است.

«اگه فکر می‌کنی سعادت چیزی خارج از وجودته، پس معلوم می‌شه هنوز معنای واقعی سعادتو درک نکردی.»

عادت و وابستگی، دستمایه تمام داستان‌های عشق‌های شیدایی است.

خداوند هرگز دری را بر روی بنده‌اش نمی‌بندد، مگرآنکه در دیگری را باز کند

عشق‌های بی‌ثمر همواره این‌گونه است. ما شخصیتی از همسرانمان خلق می‌کنیم و از آنان می‌خواهیم همان‌گونه که ما می‌خواهیم، باشند و وقتی از ایفای نقشی که برایشان در نظر گرفته‌ایم سرباز می‌زنند، احساس شکست و ناامیدی می‌کنیم.

دوستم جولیو، به من گفت هر شهری پیام‌آور چیزی است و هرکس پیامی را به دیگران انتقال می‌دهد و از من پرسید پیام من چیست، پاسخی برای سؤالش نداشتم. آن روز پاسخ این سؤال را نمی‌دانستم، اما حالا می‌دانم. آخرین هفته‌ای که در آشرام بودم، آن را یافتم. در کتابخانه، کتابی قدیمی دربارهٔ یوگا می‌خواندم. آن کتاب سالکانی را که در قدیم سیر و سلوک روحی انجام می‌دادند، در قالب واژه‌ای جالب توصیف کرده بود. در سانسکریت به این افراد Antevasion می‌گویند. یعنی کسی که حد و مرز دو دنیا را می‌شکند. او در جایی میان دو دنیا زندگی می‌کند و همواره در پی دانش است. وقتی این توصیف را می‌خواندم، دریافتم که این واژه بیانگر شخصیت من است. من در جایی میان افکار قدیمی و ادراکات جدیدم زندگی می‌کردم. گاهی در زمین بودم و گاهی در خلاء و همواره در پی دانش و یادگیری.

خندید و گفت: «چرا کسایی که یوگا کار می‌کنن انقدر چهره‌شون جدی و خشنه؟ اما در مراقبه‌ای که می‌خوام بهت آموزش بدم، کافیه چهره‌ت خندان باشه. کافیه با فکرت بخندی، تمام وجودتو پر از انرژی مثبت کنی و انرژی منفی رو از خودت دور کنی. امشب این کارو در هتل تمرین کن. عجله نکن. به خودت سخت نگیر. اگه زیاد سخت بگیری، مریض می‌شی. تو می‌تونی با لبخند انرژی مثبتو در تمام بدنت به جریان دربیاری. برای امروز کافیه. فردا همین موقع برگرد. من خوشحال می‌شم ببینمت، لیز. اجازه بده ناخودآگاهت تو رو راهنمایی کنه. اگه دوستات به بالی اومدن، اونا رو پیش من بیار تا کف دستشونو ببینم.»

جفت ایده‌آل تو وارد زندگیت می‌شه تا لایه‌های درونی شخصیتت رو به تو نشون بده و بعد ترکت می‌کنه.

هر شهری بیانگر واژه‌ای است که ویژگی اغلب ساکنانش را توصیف می‌کند. اگر به هر شهری که می‌روی، بتوانی افکار مردمی که در خیابان از کنارت می‌گذرند، بخوانی، درمی‌یابی که اغلب آنان به یک چیز فکر می‌کنند. فکری که در بین اغلب مردم مشترک باشد، همان معنا و پیامی است که شهر به جهانیان بیان می‌کند. اگر پیام فردی تو با پیام شهری خاص تطابق نداشته باشد، تو احساس می‌کنی که به آنجا تعلق نداری.

او به من گفت: «لیز، وقتی چیز جدیدی یاد می‌گیری، باید به خودت احترام بذاری و با خوت خوب رفتار کنی.»

دریافتم که نمی‌خواهم باردار شوم. انتظار داشتم که باردار شوم، اما این اتفاق رخ نداد. می‌دانم وقتی چیزی را می‌خواهی که باورش داری، چه حسی خواهی داشت. اما من هنوز به باور نرسیده بودم.