بریده‌هایی از کتاب غذا، دعا، عشق

«بچه‌دار شدن مثل خالکوبی کردن روی صورته. قبل از اینکه بچه‌دار شی، باید از کاری که می‌کنی مطمئن باشی و به یقین برسی.»

روزی می‌رسه که می‌تونی همهٔ دنیا و سرنوشتت رو دوست داشته باشی... حالا بخند.»

بر اساس متون مذهبی و عرفانی، جست‌وجوی پروردگار و شناخت او، غایت نهایی و هدف اصلی زندگی انسان است. ما به همین دلیل متولد شده‌ایم و در تمام زندگیمان دردها و رنج‌های بسیاری را تحمل می‌کنیم. ما متولد شده‌ایم تا عشق بی‌کران الهی را تجربه کنیم. وقتی این عشق را در قلبتان می‌یابید، آیا می‌توانید حفظش کنید؟ اگر بتوانید حفظش کنید، به سعادت و خوشبختی می‌رسید.

«هیچ‌وقت نباید به خودتون اجازه بدید که قانون‌شکنی کنید یا کارتون رو درست انجام ندید، چون اگه یه بار این کارو بکنید، بارها و بارها این کار رو تکرار خواهید کرد. باید تمرین کنید که در هر شرایطی قوی باشید.»

بسیاری از مردم فکر می‌کنند خوشبختی با شانس در ارتباط است. اما خوشبختی هیچ ارتباطی با شانس ندارد. خوشبختی نتیجهٔ اعمال فرد است. گاهی شما برای به دست آوردن خوشبختی می‌جنگید، مقاومت به خرج می‌دهید و حتی تمام دنیا را به دنبال آن سفر می‌کنید. اما کافی است که دعا کنید و برای به دست آوردن خوشبختی بکوشید. به خاطر بسپارید که تنها در لحظات سختی و دردمندی دعا نکنید. اگر حتی وقتی دردها و ناراحتی‌هایتان از بین رفت، خدا را شکر کنید و به دعا و نیایش بپردازید، روحتان همواره در بهترین وضعیت قرار خواهد گرفت.

زیرا خداوند هرگز دری را بر روی بنده‌اش نمی‌بندد، مگرآنکه در دیگری را باز کند.

او گفت که شش راه برای درمان دلشستگی می‌داند: «ویتامین E بخور، زیاد بخواب، زیاد آب بنوش، به مکان‌های دور سفر کن تا از مردی که دوستش داری دور باشی، دعا کن و خودتو متقاعد کن که باید سرنوشتت رو بپذیری.»

وظیفهٔ ما این است که از آیین و رهنمودهای دینی پیامبران و اساتیدمان استفاده کنیم تا هرچه بیشتر به خدا نزدیک شویم. اگر انسانی با خلوص نیت و صداقت به نیایش خداوند بپردازد، خداوند صدای او را خواهد شنید و دعایش را اجابت خواهد کرد.

بگواد جیتا – نویسندهٔ هندی کتاب‌های یوگا – می‌گوید: «اگر به دنبال سرنوشت خودتان بروید و مسیر زندگی را بجویید، هرچند پر از عیب و کاستی باشد، بهتر از آن است که از روش زندگی بی‌عیب و موفق دیگران تقلید کنید.»

مادرم مسیر زندگی‌اش را شخصاً انتخاب کرده بود و از این بابت راضی و خشنود بود. رضایت و آسودگی از چهره‌اش هویدا بود. هرگز عهدی را که با خود بسته بود، نشکست. او نفع بسیاری از انتخابش برد. مدت‌ها در کنار مردی زندگی کرد که هنوز او را بهترین دوستش می‌داند. او شاید چیزهای زیادی را از دست داده است، همان‌طور که پدرم چیزهای بسیاری را از دست داده بود. اما در بین ما کیست که در مسیر زندگی‌اش چیزی را از دست ندهد؟