بریده‌هایی از کتاب وصال

فرمود: «و اما در پیشامدها و مسائل جدید به راویان حدیث ما مراجعه کنید؛ زیرا آنان حجت من بر شما هستند و من حجت خدا بر آنان هستم.»

جمله معروف او در باره‌ی ولایت فقیه را همه‌ی رزمندگان بیرجند به خاطر دارند: «امروز تسلیم امام هستیم. خدا ان‌شاءالله عمر امام را تا ظهور حضرت ولیعصر (عج) طولانی بگرداند. اما فردا خبرگان این کشور هر کس را انتخاب کردند در مقابلش تسلیم هستیم. ولی فقیه استثنا ندارد. امام استثنا نیست. فردا این مسئولیت بر عهده‌ی هر کس قرار گرفت، سرا پا گوش به فرمان او هستیم.»

یک روز خبر رسید که یک نفر در بیرجند سخنرانی کرده و درباره‌ی ولایت فقیه گفته: امام، قاعده نیست، استثناست! خیلی عصبانی شد. گفت: «می‌خواهند اصل ولایت فقیه را زیر سؤال ببرند. حرفشان این است که بعد از امام باید ولایت فقیه را کنار گذاشت!»

همیشه و در همه حال موفقیت‌های به دست آمده را از خدا بدانیم. اگر نگاه ما به قضایا این‌طور باشد، به شما قول می‌دهم که خدا ما را کمک می‌کند.

پیامبر فرموده‌اند: «خشنودی خدا در خشنودی پدر و مادر است.»

وصیتنامه‌اش را همان جا نوشته بود. آن را به من داد و گفت: «نگه دار!» آنجا نوشته بود که در همان سنگر کمین مولایش امام زمان (عج) را زیارت کرده!

هر لحظه منتظر گلوله‌ای بودم. ترس بر من غلبه کرده بود. یک‌دفعه به یاد برادر هدایت افتادم. توصیه کرده بود هر وقت در این حالت قرار گرفتی آیه‌ی سکینه را بخوان.

حرف‌هایش عجیب بود. می‌گفت دیگر تحمل ندارم. دنیا برایم خیلی کوچک شده! دیگر طاقت ماندن ندارم. مثل انسانی شده‌ام که نمی‌تواند نَفس بکشد. می‌خواهم داد بزنم! می‌خواهم پرواز کنم!

غروب‌ها هم مشغول خواندن سوره‌ی واقعه می‌شد.

برنامه‌ی هر صبح او بعد از نماز، قرائت سوره‌ی یاسین و زیارت عاشورا بود.

هر کاری که برای شکستن نفس لازم بود دریغ نمی‌کرد.

ویژگی‌های یاران امام عصر (عج) در چهره‌اش نمایان بود. نماز شب‌هایش ساعت‌ها طول می‌کشید. اهل عبادت و تهجد بود.

پرسیدم: «علت لبخند تو در هنگام شهادت چه بود!؟» او هم جواب داد: «کسی که در آغوش امام زمان (عج) جان می‌دهد باید لبخند بزند!»

بر هم زنید یاران، این بزم بی‌صفا را مجلس صفا ندارد بی‌یار مجلس‌آرا

یک بار محمد می‌گفت برای رسیدن به مسجد جمکران اتوبوس پیدا نکردم. برای همین چهارده بار ماشین عوض کردم تا به مسجد رسیدم!

محمد گفت: «من می‌روم مسجد جمکران و برمی‌گردم!» با تعجب به چهره‌اش خیره شدم. گفتم: «یعنی تو از اینجا نهصد کیلومتر راه می‌روی تا جمکران و برمی‌گردی؟!» گفت: «بله.»

حضرت ولی عصر (عج) فرمودند: «برای زود فرارسیدن فرج (و ظهور ما) زیاد دعا کنید، که آن همان فرج و گشایش کار شماست.»

پرسیدم: «جمال معلومه کجایی؟!» گفت: «همین نزدیکی! من با کاروان شهدای گمنام برگشتم!» دوباره با تعجب گفتم: «جمال دقیقاً کجایی؟!» گفت: «همراه با چند شهید گمنام در بالای کوه خضر قم!!»

خیارفروش دوره‌گردی به مسجد آمد. شب بود و خیارهای نامرغوب او مانده بود. بعد از نماز دوباره به سراغ چرخ دوره‌گردی‌اش رفت. مانده بود چه کند. جمال چند نفر از بچه‌ها را صدا زد و گفت: «برویم خیارهایش را بخریم.»

احمد آقا بعدها نوشته بود که در مراسم ختم شهید جمال محمدشاهی مولای ما حضرت صاحب الزمان (عج) تشریف آورده بودند!