بریده‌هایی از کتاب دوشیزه مهتاب

-      فریبکاری یکی دیگه از بازی‌های سیاسیه... اول به مردم میدون می‌دن. اونا رو می‌کشونن تو صحنه... مردم کوچه و خیابونم فکر می‌کنن که سُکان دسِ اوناست ولی همیشه غافلن، از دستای پشت پرده... بده و بِسون سیاستمدارا و توافقای پنهانی...

چرا باید یه روز به دنیا آمد و یک روز رفت؟ چه منطقی در پس این آمد و رفت‌ها پنهان بود؟! این همه سختی، این همه آرزوهای برباد رفته، این همه دلتنگی که تا آخر عمر به خاطر همین رفتن‌ها به جا می‌ماند برای چی بود؟ می‌آییم که چه‌کار کنیم... می‌رویم که به کجا برسیم؟!

«هرچه دلم خواست نه آن می‌شود. هر چه خدا خواست همان می‌شود».

-      زخما بالاخره یه روز خوب می‌شن. اما درد با آدم می‌مونه.

شکار نزده رو پوستشو پیش‌فروش نمی‌کنن...

 هیچ پیرایه زیادت نکند حسن ترا، هیچ مشاطه نیاراید از این خوبترت...

-      فریبکاری یکی دیگه از بازی‌های سیاسیه... اول به مردم میدون می‌دن. اونا رو می‌کشونن تو صحنه... مردم کوچه و خیابونم فکر می‌کنن که سُکان دسِ اوناست ولی همیشه غافلن، از دستای پشت پرده... بده و بِسون سیاستمدارا و توافقای پنهانی...

«در غریبی... ناله کردم... کس مرا... یادم نکرد... در قفس... جان دادم و... صیاد... آزادم نکرد.»

ننه‌ام همیشه میگه آدم باید با عقلش ببینه نه با دلش... وقتی به میل دلت رفتی جلو اون‌وقته که دیر یا زود بایس دیگِ چه کنم چه کنم رو بار بذاری...

چرا همه فکر می‌کردند سکوت زن‌ها و دخترهایی که جامعه هیچ حق انتخابی برای‌شان قائل نبود نشان دهنده‌ی رضایت وپذیرش آنان است؟... سکوت نه، محکمی بود که بیشتر مواقع نمی‌شد آن را به زبان آورد. یک بلاتکلیفی بزرگ بین مصلحت خانواده و آنچه که دخترها در دل آرزویش را داشتند.