بریده‌هایی از کتاب نبرد من

این فلسفه که یک نویسندهٔ احمق خود را بالاتر از یک کارگر یا یک مکانیک می‌داند محصول تعلیم و تربیت جدید ماست و نتیجهٔ آن همان است که مارا از سر منزل تمدن دور می‌دارد!

دولت به معنی ملت است و اگر دولت از ملت نباشد دولت زوال پذیر خواهد بود.

کدام قدرت است که قرار است آلمان را حفظ کند؟ پاسخ قاطعی برای سوال خود نداشتم زیرا این مسئله به شرایط زمانی و مکانی و فعالیت موثر ملت بستگی داشت

تجربه نشان می‌دهد هر دولتی با انگلیس هم پیمان شده در جنگ پیروز شده و طبق گفته ناپلئون روسیه نان است و انگلیس آب!

مخالفت نمایندگان مجلس (رایشتاگ) با امپراتور مرا خشمگین می‌کرد چون من اعتقاد داشتم کسی که رهبری جامعه به عهده اوست حق دخالت مستقیم در امور کشوری را دارد.

رهبر یک حزب هم باید صفات خاص خود را داشته باشد. اول از همه باید نظریه‌پرداز قابلی باشد و در مرحلهٔ بعدی باید یک روانشناس حرفه‌ای باشد و اختلافات و طرز فکر و سطح فکر افراد را بشناسد البته قبل از شناخت و قضاوت دیگران باید خود را به خوبی بشناسد و در ضمن توانایی نفوذ در افراد را داشته باشد خصوصیت بعدی که یک رهبر و بنیانگذار باید داشته باشد این است که به کاری که انجام می‌دهد ایمان داشته باشد.

بدون شک اگر کسی که درست سال اول همین قرن می‌زیسته سر از خاک بردارد و با یک جوان امروزی مقایسه شود در رتبه پایینی قرار خواهد گرفت و هر چقدر هم که در زمان خود نابغه و با استعداد بوده باشد الان با یک جوان چهارده ساله برابری خواهد کرد. حتی شاید فلاسفه بزرگی مثل ارسطو و افلاطون هم در زمان حال افرادی عادی و مبتدی باشند. این مثال‌ها به خوبی نشان می‌دهد که استعداد و هوش انسان بر اثر گذشت زمان تغییر می‌کند و برای این تغییر هیچ میزان و مقیاسی وجود نخواهد داشت.

جامعه مانند یک زن است که در هر شرایطی به پشتیبانی همسرش نیاز دارد. یک ملت هم مصداق همان زن ناتوان است که به یک رهبر نیاز دارد تا بتواند به حیات خود ادامه دهد،

اینکه کشور آلمان در بسیاری از جوامع اهمیت خود را از دست داده، تعجب آور نیست چرا که اینگونه به مردم آموزش داده شده که باید حس وطن پرستی را به دور انداخت و سبکبار بود تا هرکس بتواند در جای دیگر غیر از آلمان زندگی کند. این ضرب المثل معروف است که می‌گوید: «کسی که کلاهش را در دست داشته باشد، نمی‌تواند تمام کشورها را گردش کند»! ولی در مسائل دیگر کاملا حالت عکس وجود داشت؛ و آن اینکه: هر آلمانی هر چه که هست و در هر وضعیتی که باشد باید از امپراتور خود اطاعت کند و هر چه او می‌گوید بپذیرد.

مارکسیست با گرفتن آزادی از مردم و جایگزین کردن تعصبات مذهبی و مسیحیت نیز با برهم زدن افکار و اجتماعات آنان هیچکدام نتوانستند هیچ چیز تازه‌ای برای جامعه بسازند. مسیحیت با ورود خود تنها آزادی را از ملت نگرفت. اگر چه مردم در آن روزها آزادی تفکر داشتند و می‌توانستند به میل خود فکر کنند و زندگی را با اندیشه‌های خود بگذرانند اما مسیحیت با ایجاد قیدوبندهای جدید و ترس از عذاب جهنم یک محیط خفقان را با ایجاد مقررات جدید بر مردم حاکم کرد چرا که یک مسیحی اگر در اندیشه خود نیز خطایی کند خود را در مقابل خداوند محکوم ساخته است.

باید یک حقیقت را پذیرفت که دولت‌ها برای خورد و خوراک به وجود نمی‌آیند بلکه حفظ نسل و نژادپرستی برهمه امور مقدم است. دولت‌ها برای بقای نسل خود به هزاران حیله و جنگ دست می‌زنند. مثال این موضوع نژاد آریایی‌ها است که با کشاورزی و زراعت توانست نسل خود را باقی نگه دارد.

یک کشور باید موازنه سیاسی و اقتصادی خود را حفظ کند در کشورهای بدون زمین انقلاب‌ها و اعتصاب‌ها از طرف کارگران شکل می‌گیرد و در این اتفاق، همه ملت باید مشارکت داشته باشند تا حداقل بتوانند استقلال خود را حفظ نمایند.

این که دولتی تصور کند با زور اسلحه و جنگ می‌تواند اقتصاد خود را حفظ و پیشرفت دهد تصوری اشتباه است و انگلیس همیشه از راه دوستی و صلح، سیاست بازرگانی و اقتصادی خود را دنبال می‌کرد و با این سیاست بعد از گذشت دو قرن توانسته بود صاحب قدرت اقتصادی شود.

ملت‌های متمدن با توجه به محدودیت‌های زمین خود، افزایش جمعیت را متوقف می‌کنند اما ملل غیر متمدن به جای پیش گرفتن این سیاست شروع به تربیت انسان‌هایی به مانند حیوانات وحشی می‌کنند و در نهایت، این سیاست آنها باعث می‌شود دنیا مملو از این افراد وحشی شود و یا اینکه دنیا به دست افرادی با تعداد اندک اما نیروی زیاد بیفتد که در این صورت دنیایی خواهیم داشت که با دنیای الان بسیار متفاوت خواهد بود.