بریده‌هایی از کتاب چرا کودکان گریه می‌کنند؟

با کودکانی که از رفتن به مهد امتناع می کنند و گریه های شدیدی به خاطر ان سر می دهند چه باید کرد؟ راهکار: قبل از ورود کودک به مهد کودک، با او درباره شرایط آنجا، به اقتضای سن و فهم او صحبت کنید و سعی کنید در بازی نمادین با کودک، مهد و شرایط آن را شرح دهید. در روزهای اول، اگر کودک خیلی بی تابی کند با او به مهد بروید و در کنار او بمانید. مدتی بعد، چند ساعتی یک بار اتاق را ترک کنید و دوباره باز گردید. وقتی احساس کردید که کودک آرام تر از قبل شده است او را تنها گذاشته و در طی روز یکی دوبار به او سر بزنید. شرایط شخصیتی و رفتاری او را به مربی بازگوکنید؛ زیرا مربی، جانشین مادر در مهدکودک می باشد. همین روند را برای آرام کردن کودک در پیش دبستانی نیز اجرا کنید. کودک هیچ تصوری از مدرسه و قوانین آن ندارد. سعی کنید چند روزی قبل از ورود او به مدرسه، او را آنجا ببرید و با مکان مدرسه آشنا کنید. لازم به توضیح است که اگر مهدکودک و مرکز پیش دبستانی، در یک مکان باشند؛ قدرت انطباق کودک افزایش می یابد.

علت گریه در خردسالان بر مبنای ویژگی های گروه سنی: خردسالی (۲ تا ۶ سالگی) در کودکان ۲ سال، تا ۲ سال و نیم، مفهوم مالکیت (مال من، مال تو) شکل می گیرد. کودک، اسباب بازی های خود را به غرور به دوستان و همکلاسی های خود نشان می دهد؛ اما آن را به دوستان هم بازی خود نمی دهد. او دارای اخلاق و خلقی تند مزاج است و کارهای ضدو نقیض زیاد انجام می دهد. کودک در این سن بسیار غیرمنطقی است. کودکان ۴ و ۵ و ۶ ساله به ویژه (۲ تا ۴ سالگی)، مقاومت و لجبازی بیشتری نشان می دهند. توصیه می شود که والدین به تدریج مسئولیت هایی را به کودک بدهند تا احساس خودبزرگ بینی و عزت نفس در آنها افزایش یابد. در این سنین، کودکان بسیار بازی گوش و عجول هستند و سرعت عمل ندارند. با توجه به ویژگی های عنوان شده، هر عاملی که سبب به هم خوردن این خصوصیات در کودک گردد، سبب آشفتگی او شده و گاهی علتی برای گریه های شدید و پرخاشگری او می باشد.