بریده‌هایی از کتاب شیدایی

آخوندی سفید از مرحوم پدرش براش مونده بود با یه خونه هشتاد متری سمت بلوار فردوس که با مادرش و خواهرشانزده سالش حدیث زندگی میکردند، انصافا مادرش با حقوقی که از پدرش جا مونده بودخونه رو اداره میکرد و توقع زیادی از حامد نداشت اما حامد خودش خیلی جاها کمک میکرد و مخصوصا هوای حدیث رو خیلی داشت که این موضوع با غیرت بودن حامد رو نشون میداد و من رو د

آخوندی سفید از مرحوم پدرش براش مونده بود با یه خونه هشتاد متری سمت بلوار فردوس که با مادرش و خواهرشانزده سالش حدیث زندگی میکردند، انصافا مادرش با حقوقی که از پدرش جا مونده بودخونه رو اداره میکرد و توقع زیادی از حامد نداشت اما حامد خودش خیلی جاها کمک میکرد و مخصوصا هوای حدیث رو خیلی داشت که این موضوع با غیرت بودن حامد رو نشون میداد و من رو د

حامد: بدنبود یچیزی مثل

حامد: بدنبود یچیزی مثل

باشه مرسی، سرکارت چطور بود؟ ‫حامد:

تصمیمم برا موضوع پایان نامم کاملا جدی بود، هرچند نامزدم حامد مخالف بود اما مطمئن بودم میتونم قانعش کنم، رفتم اتاق استاد سهیلی یه خانم تقریبا شصت ساله که همیشه مشوق من بوده، موضوع رو باهاش مطرح کردم اولش چند ثانیه سکوت کرد اما بعدش گفت بنظرم عالیه فقط باید محدودترش کنی

شاید همیشه نباید چیزی رو که آدما دوست دارند بگیریم، شاید باید چیزی رو که بدشون میاد بگیریم و سعی کنیم از این به بعد خوششون بیاد!!!

آدمای ترسو و ضعیف ترحیج میدن نباشن و نبینن

دیدی ما بچه ها میفهمیدیم؟ ما میفهمیدیم و هیچکی حواسش به فهمیدن ما نبود.

ولی شاید اگه نتونم این اخلاقم رو کنار بزارم هیچوقت یه روانشناس خوب نشم، اصلا نشم مگه هرکی هرچی خونده همون شده؟! مهندس مکانیک بازیگری میکنه کسی که عکاسی خونده حسابدار شرکت شده و اونی که رشتش جغرافیا بوده حالا دستیار دندونپزشکه! خب من هم روانشناسی خوندم ولی باید قبول کنم که ممکنه هیچوقت روانشناس نشم،

هرچند ما قهر نبودیم ولی برا اثبات قهر نبودنمون لازم بود با هم حرف بزنیم.

اون بیرونی که ازش حرف میزنی شده میدون مسابقه، درسته؟ همه میترسین یه جا کوتاه بیاین و بقیه حقتون رو هورتی بکشن بالا زندگی رو خیلی جدی گرفتید اصلا هم حواستون به کوتاهیش نیست

چیزی که برا ما توهمه و قبولش نداریم برا یکی دیگه همه چیزه و داره باهاش زندگی میکنه...

شاید آدم ها گاهی لازمه طعم ترس از دس دادن رو بچشن تا یکم دقیق تر یادشون بیاد همدیگرو چقدر دوست دارن

شاید آدم ها گاهی لازمه طعم ترس از دس دادن رو بچشن تا یکم دقیق تر یادشون بیاد همدیگرو چقدر دوست دارن

شایدهم فرید تقصیری نداره حتمامامانش هیچ قصهٔ جز بزبزقندی بلد نبوده و انقد این رو براش گفته که این هم توهم زده، شیطونه میگه یه روز گرگ شم برم بره هاش رو بخورم تا قصش تکمیل شه شاید با کامل شدن قصه حالش خوب شه!!!

یعنی آدما عوض میشن؟؟؟ انقدر که دیگه نمیتونن همون آدم قبلی باشن با همون درگیریای قلبیشون؟!

هر دو خندیدیم و گفتم: شیوا خانم اونجا به این امید نزنی هر روز یکی رو از رو پله ها بندازی پایین این برخورد برا تو فیلماست تو واقعیت اینجوری بشه پسره بر میگرده میگه مگه کوری خانوم جلوپات رو نگاه کن

این بیچاره وضعش خیلی داغونه صبح به صبح فکر میکنه بزبزقندیه و باید بره برا بچه هاش علف بیاره،

اینجوری که نمیشه هرکسی باید خودش تصمیم بگیره چه جوری رفتار کنه کاری به بقیه نداشته باشه، شعور همه که یه اندازه نیست ولی شما با این کارت یعنی در واقع میزاری دیگران نوع رفتارت رو مشخص کنن، مگه شما از خودت اراده نداری؟ من: دارم ولی... پدرام: ولی اون بیرونی که ازش حرف میزنی شده میدون مسابقه، درسته؟ همه میترسین یه جا کوتاه بیاین و بقیه حقتون رو هورتی بکشن بالا زندگی رو خیلی جدی گرفتید اصلا هم حواستون به کوتاهیش نیست