بریده‌هایی از کتاب دست درازتر از پا

ما آدم‌های بدی نیستیم...ما تنها فراموش کرده‌ایم!...

رفیق من! به تو می‌اندیشم...من تو را می‌خوانم...ای همه خوبیِ تو وردِ دلم... دست بر دامان ایزد آرزو کردم به عشق، از برایت شوق و ایمانی به دل... تا که از هر چه غمین ست دلت، دور شوی...زین همه حکمت و رحمت تو پر از شور شوی...

دنیا عجیب است! اما عجیب‌تر از آن چشمهایشان!... آسوده باش ای ذهن بیهوده گو! کسی تو را نمی‌فهمد... چشم‌هایشان هر چه قدرهم بخواهد نمی‌تواند تو را تغییر دهد...عمق نفوذشان تا همین چهرهٔ توست! این مردم عمریست تو را از ظاهرت قضاوت می‌کنند!...