بریده‌هایی از کتاب مردی که زنش را با کلاه اشتباه می‌گرفت

و یک روز اتفاق افتاد؛ اتفاقی که پیش از آن هرگز نیفتاده بود: بی‌صبر و گرسنه، به جای آن‌که منفعل و صبور منتظر شود دست دراز کرد، کورمال کورمال گشت، نانی یافت، و به دهان برد. این اولین استفاده از دست‌هایش، اولین کار دستش در ۶۰ سال زندگی بود

هیوم نوشته است: به‌جرئت و قاطعانه می‌گویم که ما چیزی نیستیم جز مشتی یا مجموعه‌ای از احساسات متفاوت، احساساتی که با سرعتی تصورناپذیر دنبال یکدیگر می‌آیند و پیوسته در سیلان و حرکت‌اند.