بریده‌هایی از کتاب مبانی نشانه شناسی

بودریار معتقد است وقتی گفتار و نوشتار به وجود آمدند، نشانه‌ها برای اشاره به واقعیت‌های مادی یا اجتماعی ابداع شدند، اما در این حال بندهای میان دال و مدلول هم به فرسایش گرائیدند. با رواج تبلیغات و پیام‌های بازرگانی نشانه شروع به پنهان کردن «واقعیت اصلی» کرد. در عصر پسامدرنِ واقعیت مجازی، این فقط پندارها و توهمات هستند که در رسانه‌های ارتباطی واقعی به نظر می‌آیند. نشانه‌ها غیاب واقعیت را پنهان می‌کنند و فقط وانمود می‌کنند که حاوی معنای چیزی هستند. برای بودریار وانمودگی نشانه‌ای که مشخصه‌ی سرمایه‌داری متأخر است سه شکل به خود می‌گیرد:

از نشانه‌شناسی می‌آموزیم که در جهانی از نشانه‌ها زندگی می‌کنیم و هیچ راهی برای فهم چیزها جز از طریق نشانه‌ها و رمزگانی که این چیزها در آن سازمان یافته‌اند نداریم.

آگاهی از ماهیت دگرگون ساز رسانه‌ها اغلب پژوهشگران رسانه را به این نظر جبرگرایانه هدایت کرده که ابزار فنی ما همواره و ناگزیر «اهدافی در خودشان» هستند

از آنجائی‌که رسانه‌ها به عنوان ابزار انجام اهدافِ معمولاً حاشیه‌ای تلقی می‌شوند، هیچ توجهی را جلب نمی‌کنند و رسانه‌ای که به طور مکرر و سلیس استفاده شود، برای کاربر شفاف‌تر و ناپیداتر خواهد بود.

منتقدی زیرکانه گفته است: «نشانه‌شناسی چیزهایی را که از قبل می‌دانیم به زبانی به ما می‌گوید که هرگز آن را نمی‌فهمیم»