بریده‌هایی از کتاب شاهد نابینا

شجاعت واقعی در نترسیدن نیست؛ بلکه غلبه بر ترس کار درست و عاقلانه‌ای است که او باید انجام دهد

شجاعت همواره حرف اوّل را می‌زند.

او فقط دلش می‌خواست مردم مثل یک آدم معمولی با او رفتار کنند؛ درست آن‌طوری که با یک انسان با دو چشم سالم تا می‌کنند؛

تجربه نشان می‌دهد که شجاعت و نبوغ را بیشتر می‌توان در مردمی یافت که اَنگ معلول بودن رویشان خورده است

رامو برای اوّلین بار در عمرش به خاطر نابینایی‌اش از خدا تشکر کرد؛ چون اگر یک نفر با چشمانی سالم در آن حالت از بالا به پایین نگاه می‌کرد، سرش گیج می‌رفت و سقوط می‌کرد، ولی رامو این گونه نبود؛ چون نابینا بود

او این موقع روز را خیلی دوست داشت؛ چون دیوارهای قطور مانع از رسیدن سروصدای ماشین‌ها و هیاهوی مردم به داخل عمارت می‌شدند. همسایه‌ها هم یا سرِکار بودند یا در خواب قیلوله! حالا آنجا آرام و باصفا بود

یک نفر به تنهایی هر چند که معلول باشد، می‌تواند با استفاده از اراده و شجاعت، کمبودهای خود را جبران کند.

یک نفر به تنهایی هر چند که معلول باشد، می‌تواند با استفاده از اراده و شجاعت، کمبودهای خود را جبران کند.

زندگی برای ضعیف‌ترها و معلول‌ها وجود ندارد! یادت باشد که تو فقط یک گدای کور هستی. زندگی مال قوی‌ترهاست. آنهایی که دارای قدرت و پول و نفوذ هستند! من قوی هستم، قدرت بدنی خوبی دارم. پول دارم. نفوذ دارم و به همین دلیل، به من می‌گویند سلطان؛ و تو، تو فقط یک گدای کوری!