بریده‌هایی از کتاب جاسوس

چیزی که امروز اتفاق می‌افتد، دیروز هم رخ داده و فردا هم تکرار خواهد شد؛ آن‌قدر تکرار می‌شود که یا دنیا به پایان برسد و یا بشر درک کند که بودنش نه از افکار بلکه از احساسات‌اش نشأت می‌گیرد. جسم خیلی زود خسته می‌شود اما روح هموار آزاد است و روزی به ما کمک می‌کند تا از برزخ چرخهٔ تکرار اشتباهات نسل بشر، رهایی یابیم. گرچه افکار همواره به همان منوال باقی می‌مانند، اما چیزی قوی‌تر به نام عشق هم وجود دارد.

عشق، بازی سرنوشت است و چهره‌اش باید در خفا بماند. هر لحظه از زندگی را باید با عواطف و احساسات پیمود چون اگر سعی در فهم یا کشف آن داشته باشیم، جادویش از بین می‌رود.

اولین تلفات هر جنگی، شأن انسان است

پیانوها باید همیشه کوک باشند. گناه واقعی با آن‌چیزی که به ما یاد داده‌اند تفاوت دارد؛ گناه واقعی زندگی کردن بدون هم‌آهنگی مطلق است؛ و این از تمام راست و دروغ‌هایی که هر روز بر زبان‌مان جاری می‌شود، قدرتمندتر است.

«گل‌ها به ما یاد می‌دهند که هیچ‌چیز پایدار و ابدی نیست؛ نه زیبایی و نه حتی حقیقت تلخ پژمردگی، چون آن‌ها باز هم بذر خواهند داد. هرگاه شادی، درد و غم را حس کردی این را به یاد آور. همه‌چیز می‌گذرد، پیر می‌شود، می‌میرد و باز زاده می‌شود.»

«گل‌ها به ما یاد می‌دهند که هیچ‌چیز پایدار و ابدی نیست؛ نه زیبایی و نه حتی حقیقت تلخ پژمردگی، چون آن‌ها باز هم بذر خواهند داد. هرگاه شادی، درد و غم را حس کردی این را به یاد آور. همه‌چیز می‌گذرد، پیر می‌شود، می‌میرد و باز زاده می‌شود.»

پرندهٔ قفس هر چه از آزادی بخواند، باز هم اسیر زندان است.

هنرمندی که آرزوهای کوچکی دارد و به آن‌ها دست می‌یابد، در زندگی شکست خورده است.

و قلب‌ام تا آخرین نفس به من می‌گفت که دنیاهایی فراتر از این وجود دارد؛ دنیاهایی که در آن مجبور نیستم برای همراهی یک مرد در این روزها و شب‌های توخالی، التماس کنم.»