بریده‌هایی از کتاب مدافعان حرم

آنان تا نزدیک حرم آمده بودند و به دستور بزرگان وهابیت می‌خواستند این حرم اهل بیت: را با خاک یکسان کنند. اما این بار مسلمانان غیور، از سراسر جهان برمی‌خیزند، همه عباس می‌شوند برای زینب (س). می‌گویند اگر در هزار و اندی سال پیش زینب (س) در جمع شامیان محرمی نداشت، حسین و عباسی نداشت، اما امروز ما زنده‌ایم و تا آخرین قطرهٔ خون خویش، از حریم اهل بیت: دفاع خواهیم کرد. آمده‌ایم تا بگوییم: «کلنا عباسک یا زینب» ما همه عباس تو هستیم ای زینب (س). فرقی نمی‌کند از کدام خاک باشیم، ایران، عراق، سوریه، لبنان، افغانستان و یا هر سرزمین دیگر. مهم این است که به شوق حرمی آمده‌ایم که هر خشت آن، در یک عمر «یا حسین (ع)» گفتن ما ریشه دارد. عمری گفته‌ایم «یا لیتنا کنا معک» و حالا وقت آن است که این ادعا را ثابت کنیم.

همه عباس می‌شوند برای زینب (س).

رهبر معظم انقلاب، چند ماه پس از آغاز بحران سوریه فرمودند: «جنگ سوریه، جنگ نیابتی بین‌المللی است.» برای برخی هضم این سخن، سخت بود اما مدتی نگذشت تا همه فهمیدند تکفیری‌ها از ۸۵ کشور دنیا به سوریه آمده‌اند.

جای تأسف دارد که در کشور ما که پایتخت مقاومت اسلامی است مدافعان حرم مظلوم واقع شوند و حتی اسمی از آن‌ها به میان نیاید.

طبق وعده یک روز در میان با من تماس داشتند. درست شب قبل شهادت زنگ زدند و با تک‌تک بچه‌ها صحبت کردند. فردای آن روز که با من صحبت کردند گفتند من سوریه هستم. آخرین جملهٔ ایشان را همیشه به یاد دارم، در همان تماس آخر به من گفت: تصدقت شوم برایم دعا کن، اتفاقاً هم‌رزمانش هم خندیدند. من با خنده گفتم: دوستانت می‌خندند! گفت: اشکال ندارد بگذار بخندند. تا اینکه روز بعد با پسرم تماس گرفتند و خبر شهادت را دادند.

بسم الله الرحمن الرحیم ... باید به خودمان بقبولانیم که در این زمان به دنیا آمده‌ایم و شیعه هم به دنیا آمده‌ایم که مؤثر در تحقق ظهور مولا باشیم و این همراه با تحمل مشکلات، مصائب، سختی‌ها، غربت‌ها و دوری‌هاست و حقیقتاً جز با فدا شدن محقق نمی‌شود.

بعد از شهادت پدر، پیکر ایشان به ما بازگردانده نشد. اما صحبت‌هایی بود که با مبادلهٔ اسیر، یا پرداخت هزینه‌ای بتوانیم پیکر پدر را باز پس بگیریم. ما به مادرمان گفتیم که مادر جان، به کسانی که می‌خواهند پیکر پدر را بازگردانند، بگویید ما راضی نیستیم که یک ریال از پول بیت‌المال صرف این گروه خبیث شود. حتی یک اسیر هم نباید آزاد شود. پدر رفته بود تا آن‌ها را به درک واصل کند. ما برای آنچه در راه خدا داده‌ایم، توقعی نداریم و حاضر نیستیم که به ازای پیکر پدرمان ریالی از بیت‌المال هزینه شود، زیرا هر اقدامی کمک به آن‌ها محسوب می‌شود.

امروز که مدت‌ها از شهادت همسرم می‌گذرد تنها فراق از ایشان است که کمی من را آزار می‌دهد و دلتنگ می‌شوم. اما همین که فکر می‌کنم، ایشان به آرزویش رسیده آرام می‌شوم. این جمله همیشه ذکر زبانشان بود که از خداوند می‌خواهم که سرنوشت من را به بهترین نحو رقم بزند. بارها این جمله را گفتند و خداوند هم دعایشان را مستجاب کرد.

خداوند دربارهٔ اهمیت خوش‌اخلاقی و برخورد خوب با مردم به رسول خود در قرآن می‌فرماید: اگر اخلاق تو تند بود مردم از اطراف تو می‌رفتند.

اگر می‌خواهیم که بهار روزهای عظمت به سراغمان آید؛ هرچند یاران بهاری‌مان رفته‌اند، هم آنان که بهاری بودن را به ما آموزش دادند. به ما یاد دادند سر بر زانوی زمستان ننهیم، حتی اگر خزان فتنه‌ها بر جغرافیای اذهان هجوم آورد و تندباد حوادث و بلاها، تن‌های خسته را در برگیرد. آموختند اگر آه آدمی از جنس نیاز باشد می‌توان دروازه‌های پیروزی را گشود و تا شهر جاودانگی سفر کرد. هیهات اگر یاد و خاطرهٔ یاران حماسه‌ساز صحنه‌های دفاع از کیان و شرف، از خاطرمان محو شود. یاد آنان که در تاریکی شب‌های جبهه‌های غرب و جنوب زنگ دلشان به صدا در آمد، چلچله‌ها در بی‌قراری نوایشان پرواز آموختند، روزهایشان بهانه‌ای برای عاشقی بود و شب‌هایشان وسعت بودن. آن‌ها خواهند ماند. اگرچه امروز ما در حسرت عطرهای گم‌شدهٔ حضورشان دست و پا می‌زنیم،