بریده‌هایی از کتاب شش لول

بدان از زندگی چه می‌خواهی. بدان چه‌کار می‌توانی بکنی، بدان آدم‌ها چطوری‌اند و چه‌کار می‌کنند. ببین خدا برایت چه معنایی دارد و ببین که برای عزیزانت که هستی. دوست داشته باش، آواز بخوان، گریه کن و بجنگ، اما همیشه، تا روز مرگت، دنبال این باش که بدانی برای سرزمینی که رویش ایستاده‌ای چه‌کار می‌توانی بکنی.

«آنا، فقط ظاهر بیرونی چیزا نیست که قشنگشون می‌کنه، یعنی مثل قشنگی تو. بعضی چیزها می‌تونن از درون قشنگ باشن، به خاطر کاری که می‌کنن.»

بدان از زندگی چه می‌خواهی. بدان چه‌کار می‌توانی بکنی، بدان آدم‌ها چطوری‌اند و چه‌کار می‌کنند. ببین خدا برایت چه معنایی دارد و ببین که برای عزیزانت که هستی. دوست داشته باش، آواز بخوان، گریه کن و بجنگ، اما همیشه، تا روز مرگت، دنبال این باش که بدانی برای سرزمینی که رویش ایستاده‌ای چه‌کار می‌توانی بکنی.

خانه جایی نبود که آدم بیرون از خودش پیدایش کند، خانه جایی در وجودِ خود آدم بود و از خاطرات کسانی ساخته شده که دوستشان داشتی و کسانی که دوستت داشتند.

آدم از آینده خبر ندارد. آدم نمی‌تواند چیزی را بشنود که هنوز گفته نشده، یا روزهایی را زندگی کند که از راه نرسیده‌اند، روزهایی که هنوز وقتش نشده به توده‌ی خاطراتی بپیوندند که برای جلب توجه آدم در رقابتند.

حتی مرده‌ها هم قصه‌ای دارند.

توی زندگی همیشه یه گزینه‌ی سوم هست. حتی اگه فکر کنی بین دو تا گزینه‌ی غیرممکن گیر کردی، همیشه راه سومی هست. فقط باید دنبالش بگردی.

خانه جایی نبود که آدم بیرون از خودش پیدایش کند، خانه جایی در وجودِ خود آدم بود و از خاطرات کسانی ساخته شده که دوستشان داشتی و کسانی که دوستت داشتند.

«شش‌لول اسلحه نیست. جوابه. جوابی برای سؤال‌هایی که زندگی جلوی پات می‌ذاره و کس دیگه‌ای هم نیست که کمکت کنه.» زیگ نفهمید منظورش از این حرف چه بود. آن موقع نفهمید.

و اینجا بود که فهمید چی اذیتش می‌کرد. درست مثل هر جای عادی دیگر بود، آن هم حالا که زندگی هر چیزی بود غیر از عادی.