بریده‌هایی از کتاب کوچک اندازه فیل

جک تنهاترین آدمِ آن خیابان پرهیاهو بود.

داستان این فیل معروف است که از دیگر حیوانات سیرک کندتر بود. درس‌هایی را که مربی سیرک بهش می‌داد درست یاد نمی‌گرفت، و به همین خاطر یک روز پشت سر هم شلاق خورد و تنبیه شد. آخر شب دیدندش که دارد تک و تنها توی چادر، درس روزش را تمرین می‌کند.

گفته شده چشم‌های فیلِ هندی اغلب از اشک خیس است.

یکی از نگرانی‌های متصدیان توکیو در طول جنگ جهانی دوم، اصابت بمب به باغ وحش‌ها بود. آنها نگران بودند حیوانات وحشی از حصار بگریزند و به جان مردم بیفتند؛ پس فرمانِ مسموم کردن غذای تمامشان را صادر کردند. فقط فیل‌ها بودند که لب به هیچ خوراک سمی‌ای نزدند.

سفر در طول زمان؛ به سوی گذشته یا آینده؟

از بین گزینه‌هایی که می‌گویم؛ کدام را ترجیح می‌دهید؟ خواندن یا نوشتن؟

اگر می‌توانستید با یک نویسندهٔ دیگر ناهار بخورید (فرقی ندارد که زنده باشد یا مرده) چه کسی را انتخاب می‌کردید؟

«اگه بدونی قراره از مادرت جدات کنن و دیگه هیچ‌وقت با هم زندگی نمی‌کنین، هیچ کار خاصی هست که دلت بخواد انجام بدی؟»

بعضی وقتا چیزها اون‌طور که به نظر می‌آن نیستن

جک رو به مرد پشت پیشخوان کرد: «اینجا یه زن با موهای کوتاهِ طلایی ندیدین؟ چشماش آبیه و تقریباً لاغره. گوشواره‌های گرد و گنده گوششه.» آن یکی جک؛ جک بزرگه، زد زیر خنده. «باید نشونی بهتری بدی بچه‌جون! این‌طوری که انگار داری یک‌سوم آمریکا رو توصیف می‌کنی.»