بریده‌هایی از کتاب رهنمای طریق

اگر بتوانید چشم خودتان را کنترل کنید، إن‌شاءالله حضور قلبتان در نماز بیشتر می‌شود.

اوّلین عامل عدم حضور قلب، چشم ماست. کسی که چشمش هر زن و مرد، هرمنظره، هرعکس و فیلمی را مشاهده می‌کند، نمی‌تواند نماز خوبی بخواند.

آیا آنچه که در مورد نحوست ماه صفر المظفّر آمده، معتبر است؟ در اسناد و منابع مذهبی ماه نحس وجود ندارد، جز اینکه برخی علمای گذشته به این مطلب اشاره فرموده‌اند. در هر صورت ماه صفر ماه مصیبت، رنج و اندوه اهل‌بیت (ع) است و این جهت نباید فراموش شود و مهم است.

زیادتی اعمال خوب و کثرت عبادات، به هیچ‌وجه مطلوب نیست و باید تمام تلاش انسان در درستی و توجّه به عمل باشد؛ زیرا هدفِ مطلوب، عملِ صالح و مقبول است، نه اعمال کثیر. آنچه بنده در مرحله‌ی اوّل پیشنهاد می‌کنم، ترک معصیت کبیره و صغیره است که جدّی‌ترین شرط عمل صالح و درست است و در مرحله‌ی دوم، جبران خرابی‌های گذشته است؛ مانند نمازهای قضاشده، روزه‌های قضاشده، غیبت، تهمت، تحقیر و تمسخر، بدهکاری‌های مالی و... همه‌ی این‌ها باید جبران شود و حلالیت طلبیده شود. ترک گناه و جبران گذشته، مقدّمه‌ای است برای اینکه عمل، درست و مقبول شود و آن‌گاه که عمل انسان مقبول شد، برای او خستگی به بار نمی‌آورد و نتیجه‌بخش خواهد بود.

راستی اگر کسی مسؤولیت کاری را به‌عهده بگیرد، به‌ویژه اگر کار، کار فرهنگی باشد و پای فکر، عقیده و سرنوشت بچه‌های مردم در میان باشد، چگونه می‌تواند جواب‌گوی افت تحصیلی و یا بدتر از آن مشکلات اخلاقی آن‌ها باشد؟ پیامبر (ص) فرموده است: «کلُّکمْ رَاعٍ وَ کلُّکمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِیتِه» بگذریم.