بریده‌هایی از کتاب پسرک فلافل‌‌فروش

پسرک فلافل‌فروش همان‌ هادی ذوالفقاری بود که سید علی مصطفوی او را جذب مسجد کرد و بعدها اسوه و الگوی بچه‌های مسجدی شد.

هادی با همان چهرهٔ با حیا و دوست‌داشتنی گفت: قبل از ما و شما چند نفر دیگر به دنبال خاطرات شهید ابراهیم ‌ هادی رفتند، اما هیچ کدام به چاپ کتاب نرسید! شاید دلیلش این بوده که می‌خواستند خودشان را در کنار شهید مطرح کنند. بعد سکوت کرد. همین‌طور که با تعجب نگاهش می‌کردم ادامه داد: خواستم بگویم همین‌طور که این شهید عاشق گمنامی بوده، شما هم سعی کنید که ...

شهادت امام محمد‌ هادی (ع).

جبههٔ فرهنگی، علیه تهاجم فرهنگی ـ گمنام.

هادی زمانی که مشغول کارهای عرفانی و ذکر و خلوت شده بود، کمتر با دیگران حرف می‌زد. این هم از توصیه‌های بزرگان است که انسان در ابتدای راه سکوت را بر هر کاری مقدم بدارد. هادی می‌دانست بسیاری از معاشرت‌ها تأثیر منفی در رشد معنوی انسان دارد، لذا ارتباط خود را با بیشتر دوستان در حد یک سلام و علیک پایین آورده بود.

هنگام حضور در تهران احساس راحتی نمی‌کرد! یک بار پرسیدم از چیزی ناراحتی!؟ چرا این‌قدر گرفته‌ای؟ گفت: خیلی از وضعیت حجاب خانم‌ها توی تهران ناراحتم. وقتی آدم توی کوچه راه می‌ره، نمی‌تونه سرش رو بالا بگیره.

یک بار در یکی از کوچه‌های نجف روی زمین خوابیدم! سختی‌ها و مشقّات خیلی به من فشار می‌آورد. اما زندگی در کنار مولا بسیار لذت‌بخش بود. کم‌کم پول من برای خرید نان هم تمام شد! حتی یک روز کمی نان خشک پیدا کردم و داخل لیوان آب زدم و خوردم.

وقتی صبح‌ها برای نماز به مسجد می‌آمد. بعد از نماز صبح در گوشه‌ای از مسجد به سجده می‌رفت و در سجده کل زیارت عاشورا را قرائت می‌کرد.

ای داد از عَلَم شیطانی. دنیا رنگ گناه دارد، دیگر نمی‌توانم زنده بمانم. ان‌شاءالله امام حسین (ع) و حضرت زهرا (س) و امام رضا (ع) در قبر می‌آیند...

خواهرش می‌گفت: آخرین بار وقتی‌ هادی به نجف رفت، یک وصیت‌نامه با دست‌خط کاملاً معمولی که پاک‌نویس هم نشده بود داخل کمد پیدا کردیم. در آنجا نوشته بود: حجاب‌های امروزی بوی حضرت زهرا (س) نمی‌دهد حجابتان را زهرایی کنید. پیرو خط ولایت فقیه باشید. اگر دنبال این مسیر باشید، به آن چیزی که می‌خواهید می‌رسید همان‌طور که من رسیدم. راهپیمایی نُه دی یادتان نرود.