بریده‌هایی از کتاب مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است

‫«همۀ کسانی که جنگ رو تجربه می‌کنن آسیب‌دیده هستن.»

گاهی ذهن بعد از یه تراژدی کارهای عجیبی انجام می‌ده

مامان‌بزرگ همیشه می‌گفت: «بهترین قصه‌ها نه کاملاً واقعی‌ان و نه سرتاپا ساختگی.»

‫«آدم‌ها وقتی نمی‌خوان از بچه‌هاشون مراقبت کنن اصلاً نباید بچه‌دار بشن.»

با صدای آهسته‌ای می‌پرسد: «مگه این‌طوری نیست که مردم ازدواج می‌کنن چون پر از عشق هستن و بعدش طلاق می‌گیرن چون عشقشون ته می‌کشه؟»

آخرش می‌گوید: «همۀ ابرقهرمان‌ها مجبورن یه چیزهایی رو قربانی کنن، عزیز دلم.»

‫ «آدم‌ها وقتی مدت زیادی تنها بمونن کودن می‌شن.»

«عزیز دلم، تنها موندن شکل‌های زیادی داره.»

‫«تو. ما همیشه در مورد تو بحث می‌کردیم، عزیز دلم.» ‫«چرا؟» ‫«چون وقتی عاشق کسی هستی شریک شدنش با یکی دیگه برات سخته.»

گاهی وقت‌ها، موقع عصبانیت، آدم روی چیزهایی که می‌گه کنترل نداره.»

مصیبت‌های غیرمنتظره تأثیرهای غیرمنتظره‌ای روی آدم‌ها دارند، اندوه‌های غیرمنتظره و قهرمانی‌های غیرمنتظره. مرگ‌هایی بیشتر از آنچه احساسات آدم‌ها قدرت درکشان را داشته باشند.

مامان‌بزرگ همیشه می‌گفت: «فقط آدم‌های متفاوت می‌تونن دنیا رو عوض کنن. آدم‌های عادی عرضۀ تغییر دادن هیچ کوفتی رو ندارن.»

مامان‌بزرگ می‌گفت: «گاهی وقت‌ها، موقع فرار امن‌ترین جای ممکن همون جاییه که بیشتر از همه خطرناک به نظر می‌آد.»

حروف فقط وسیله‌ای برای ارسال پیام نیستند. مهم‌تر از این‌ها هستند.

همینه که احمق‌ها همیشه این‌قدر ترسو و پرخاشگر هستن، چون هیچ‌چیزی بیشتر از یه دختر باهوش احمق‌ها رو نمی‌ترسونه.»

مامان‌بزرگ می‌گوید آدم‌های کندذهن همیشه تیزهوش‌ها را به مشکلات تمرکزی متهم می‌کنند.

مرگ بدون تخیل. بدترین نوع مرگ.

وقتی مادربزرگ داری، انگار یک ارتش پشت‌سرت داری. این بزرگ‌ترین امتیاز یک نوه است: اینکه بدانی یک نفر همیشه طرف تو است، هر چه پیش بیاید.

مامان‌بزرگ چه می‌دانست گاهی وقتی هیچ کاری به کار بقیه نداری آن‌ها آزادت نمی‌گذارند؟

السا بچه‌ای است که خیلی زود یاد گرفت اگر می‌خواهد در زندگی پیشرفت کند و به جایی برسد، باید موسیقی متن زندگی‌اش را خودش انتخاب کند.