بریده‌هایی از کتاب عارفانه

ایشان اوایل جوانی دستور یافته بودند که به عنوان بخشی از راه و رسم سلوک، سه کار را به هیچ وجه رها نکنند: «نماز جماعت و اول وقت، نماز شب، درس و بحث.»

پیری و جوانی چو شب و روز برآید ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم بر لوح معاصی خط عذری نکشیدیم پهلوی کبائر حسناتی ننوشتیم

بیشترین مطلبی که از احمد آقا می‌شنیدیم در باره‌ی خودسازی بود. یک بار به همراه چند نفر از بچه‌ها دور هم نشسته بودیم. احمد آقا گفت: بچه‌ها، کمی به فکر اعمال خودمان باشیم. بعد گفت: بچه‌ها یکی از بین ما شهید خواهد شد. خودسازی داشته باشیم تا شهادت قسمت ما هم بشود. بعد ادامه داد: بچه‌ها، حداقل سعی کنید سه روز از گناه پاک باشید. اگر سه روز مراقبه و محاسبه‌ی اعمال را انجام دهید حتماً به شما عنایاتی می‌شود.

فهمیدم که باید در سخت‌ترین شرایط دست از دامن امام زمان (عج) بر نداریم. وگرنه تندباد حوادث همه‌ی ما را نابود خواهد کرد.

قرآن، قرآن را فراموش نکنید. بدانید که بهترین وسیله برای نظارت بر اعمالتان قرآن است. اسلام را در تمام شئوناتش حفظ کنید. رهبری و ولایت فقیهی که در این زمان از اهم واجبات است یاری کند.

روز چهارشنبه می‌خواستم وضو بگیرم برای نماز که یک لحظه چشمم به حضرت (عج) افتاد... تاریخ ۱۳۶۴/۱۱/۱۶ پادگان دوکوهه

در یکی از متن‌های به جا مانده در دفتر خاطرات احمد آقا در مورد امام حسین (ع) آمده: «روز اربعین وقتی به هیئت رفتم در خودم تاریکی می‌دیدم. مشاهده کردم قفسی در اطراف من ایجاد شده و زندانی شده‌ام! اما وقتی سینه‌زنی و عزاداری آغاز شد مشاهده کردم که قفس از بین رفت. این هم از کرامات مجلس سیدالشهداء (ع) است.

ایشان هیچ گاه گِرد گناه نچرخید. یک بار در نامه‌ای نوشته بود: «مؤمن سنگینی معصیت را چون کوه اُحد بر روی شانه‌های خود حس می‌کند.»

به یاد دارم یک بار به من گفت: به این رفقای مسجد بگو دروغ نگویند. وقتی کلام دروغ از دهان کسی خارج می‌شود به قدری بوی گند در فضا منتشر می‌شود که اصلاً تحمل آن را ندارم!

خودش هم بسیار با ادب در مسجد نشسته بود. بعدها وقتی از او در باره‌ی این مسئله سؤال کردم گفت: مولای ما امام زمان (عج) در مراسم ختم شهید جمال حضور یافته بود. برای همین اصرار داشتم همه‌ی بچه‌ها شرکت کنند.