بریده‌هایی از کتاب مانایی

وقتی می‌توانیم تحولی پدید آوریم که زنده باشیم. مرده‌ها قادر به حل مشکلات خود و جامعه‌شان نیستند.

ضمناً ما از مرگ نمی‌ترسیم، ما صرفاً دوستداران زندگی هستیم.

به گمانم مردم وقتی واقعاً پیر می‌شوند که دیگر آینده‌ای مقابل خود نمی‌بینند. اگر می‌خواهی سن واقعی کسی را بفهمی به سخنان او گوش کن. اگر از گذشته صحبت می‌کند و در باب کارهایی که قبلاً کرده است سخن می‌راند، یعنی پیر شده است،

گاهی هیچ‌کاری نکردن خطرناک‌ترین انتخاب است.

ما زیستن را ارزش می‌دانیم نه مرگ را. به محض اینکه متولد می‌شویم، ثانیه‌شمار مرگمان هم به راه می‌افتد. مرگ حتمی است و درهرحال درِ خانه‌مان را خواهد زد، ولی تولد و برخورداری از مجال زیستن حتمی نیستند. پس چرا به سوی مرگ بشتابیم؟ شتافتن به سوی مرگ و نادیده گرفتن زندگی چه مشکلی را حل می‌کند؟ وقتی می‌توانیم موقعیتمان را بهبود ببخشیم که بیش از هرچیزی، دوستدار و ستایشگر خودِ زندگی باشیم.

به همین سبب است که چربی احشایی با افزایش خطر ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی‌عروقی مرتبط است.

به محض اینکه متولد می‌شویم، ثانیه‌شمار مرگمان هم به راه می‌افتد. مرگ حتمی است و درهرحال درِ خانه‌مان را خواهد زد، ولی تولد و برخورداری از مجال زیستن حتمی نیستند. پس چرا به سوی مرگ بشتابیم؟

همان‌طورکه طی فصول مربوط به ورزش خواهیم گفت، تودهٔ عضلانی بیشتر با طول عمر بالاتر و کارایی بهتر ارتباط دارد

ما از مرگ نمی‌ترسیم، ما صرفاً دوستداران زندگی هستیم.

اگر بتوانید به نحوی (عمدتاً از طریق کاهش وزن) چربی را از کبد خارج کنید، التهاب هم برطرف می‌شود و کبد کارایی عادی خود را بازخواهد یافت.