بریده‌هایی از کتاب ‌‫آموزش دستشویی رفتن به کودکان

«او به پدرش رفته»،

والدین باید در تصمیم‌گیری برای شروع استفاده از شورت احتیاط به خرج دهند زیرا مطمئن نیستند آموزش کودک تا چه حد موفق بوده است. در صورتی که رفتار کودک به حد انتظار نرسیده باشد این کار شانس بازگشتن او به استفاده مجدد از پوشک را کاهش می‌دهد. بهترین کار این است که به کودک بگویید، «تو توانستی خیلی خوب از لگن استفاده کنی. فکر می‌کنم حالا بتوانی شورت بپوشی». این خیلی بهتر از این است کهبگویید، «حالا دیگر بزرگ شده‌ای و از این به‌بعد از پوشک خبری نیست». در حالت اول پوشیدن شورت با رفتار کودک ارتباط داده می‌شود و نه با بزرگ‌تر شدن او. این طرز برخورد به شما اجازه می‌دهد وقتی کودک در موقعیتی قرار می‌گیرد که دستشویی رفتن برایش مشکل است بتوانید به او پوشک ببندید.

اینکه از کودک بخواهیم در عوض چیزی که می‌خواهد قولی به ما دهد کار مناسبی نیست. یک کودک در سنین قبل از مدرسه فقط احساسات، خواسته‌ها و علائق خود را در نظر دارد. او می‌تواند هر قولی را به والدینش بدهد، اما در این سن نباید از او انتظار عمل به وعده‌ها را داشت. کودک نباید هیچ‌وقت به خاطر قولی که عملی نکرده جریمه یا تنبیه شود زیرا والدین نباید از اول از او قول می‌گرفتند.

کلید موفقیت در آموزش دستشویی رفتن، شروع آن در یک سن مشخص نیست. موفقیت هنگامی حاصل می‌شود که آموزش موقعی شروع شود که کودک آمادگی لازم را داشته باشد.

در گذشته، بیشتر والدین آموزش دستشویی رفتن کودک را در سنین بسیار پایین شروع می‌کردند. اگر کودکی پس از دوسالگی همچنان پوشک می‌بست، مادر او (و نه پدر!) بی‌مبالات شناخته می‌شد.

بعضی از کودکان می‌توان آموخت برای کمک به فشار آوردن به خود به داخل یک بادکنک بدمند. برای آنکه کودک راحت‌تر باشد باید پاهای کودک روی زمین یا چهارپایه قرار گیرند. همان‌طور که در فصل ۹ توضیح داده شد افزایش فیبر در رژیم غذایی کودک به نرم‌تر و آسان‌تر شدن دفع مدفوع کمک می‌کند.

سعی کنید صبحها حتی اگر شده برای مدتی کوتاه کودک را نوازش کنید. بیشتر کودکان دوست دارند در بستر در آغوش والدین بمانند. اکثر آنها از این کار لذت می‌برند.

لازم است والدین به کودکانشان کمک کنند که برای مراقبت از خود اعتمادبه‌نفس داشته باشند.

اگر کودک بیرون از خانه خشک می‌ماند اما وقتی با والدین در خانه است خودش را خیس می‌کند، مقاومت او در مقابل والدین است.

دانستن این نکته مفید است که پسرفت در نوجوانان و بزرگسالان هم شایع است. بیشتر مردم در زمان استرس برای آرامش به فعالیتهای خوشایند کودکی بازمی‌گردند.

احساس گناه و نگرانی باعث دلسردی والدین می‌شود و انرژی آنها را برای لذت بردن از کودک از بین می‌برد.

والدینی که با محبت رفتار می‌کنند نباید نگران این باشند که نحوه آموزششان به کودک آسیب عاطفی می‌زند.

هر بار کودک شما موفقیتی کسب کرد او را تحسین کنید. شما باید به او نشان دهید به دستاوردهای او آگاه هستید و بگذارید این احساس را داشته باشد که استفاده از لگن یا دستشویی نشان‌دهنده شایستگی اوست. اگر شما از تحسین و تبریک گفتن به او خسته شوید او از دستشویی فقط برای خشنود کردن شما استفاده می‌کند و یا از آن بدتر، از رفتن به دستشویی امتناع می‌کند تا به شما نشان دهد که او مدیر بدن خودش است.

اگر او همکاری می‌کند می‌توانید تعداد دفعات دستشویی بردن او را در روز افزایش دهید. اگر خانه‌دار هستید می‌توانید هر دو، سه ساعت او را به دستشویی ببرید. زمان هر بار نشستن روی لگن را کوتاه نگه دارید. اگر کودک می‌خواهد بیش از ۳ دقیقه بنشیند لزومی ندارد او را بلند کنید، اما با ادامه کتاب خواندن یا صحبت کردن او را به نشستن بیشتر تشویق نکنید.

در هفته دوم، هنگامی که کودک شما لباس به تن ندارد مانند قبل یا بعد از حمام رفتن به او پیشنهاد کنید روی صندلی لگن‌دار بنشیند. مجددا اگر کودکتان دلش نمی‌خواهد روی لگن بنشیند وی را مجبور نکنید. کودک به تدریج با لگن آشنا می‌شود و آن را به عنوان قسمتی از امور روزانه می‌پذیرد. او ممکن است کارهایی را خودش اضافه کند، مانند با خود بردن صندلی به جاهای دیگر خانه یا داستان تعریف کردن برای خرسک در حالی که روی لگن نشسته است. هم‌اکنون کودک شما برای تمرینات بیشتر آماده است و می‌تواند برای ادرار یا مدفوع از لگن استفاده کند.

کودکتان بیشتر دوست دارد شورت بپوشد تا اینکه پوشک شود. قبل از اینکه در پوشکش ادرار یا مدفوع کند شما را آگاه می‌کند. پاکیزگی و خشک بودن را ترجیح می‌دهد. کودکتان دوره پرتنش و تندخویی نوپایی را از سر گذرانده است.

برای انجام کارها وابستگی کمتری به دیگران دارد و سعی می‌کند خودش کارهایش را انجام دهد. کودکتان قادر است برای ۳ تا ۵ دقیقه در حالی که برایش داستان می‌خوانید یا با او صحبت می‌کنید در یک محل بنشیند.

کودک شما بیشتر رفتارهای بزرگسالان را تقلید می‌کند، مثلاً می‌خواهد دندانهایش را مسواک کند یا می‌خواهد چنگال به دست بگیرد. یاد گرفته است خودش لباسهایش را بپوشد و آنها را درآورد.

کودکتان دستورات ساده را متوجه می‌شود و آنها را اجرا می‌کند و می‌تواند به شما بگوید که چه وقت باید پوشکش عوض شود (این بدان معنی نیست که او همیشه راغب به تعویض پوشک است!). شما هم سعی کنید برای صحبت با او از دستورات ساده استفاده کنید و لغاتی را به‌کار برید که در جمعی که دیگران حضور دارند نیز قابل استفاده باشد.

متوجه شده‌اید که کودکتان هنگام بازی مدتی صبر می‌کند تا ادرار یا مدفوع کند. این به شما می‌گوید که کودک نسبت به زمان دفع آگاه است. وول خوردن، دفع باد و ساکت شدن نیز می‌تواند نشانه نزدیک بودن وقت دستشویی رفتن باشد.