بریده‌هایی از کتاب آخرین‌نامه: آخرین نامه‌های عارفانه و عاشقانه از شهدا

بار خدایا از کارهایی که کرده‌ام به تو پناه می‌برم از جمله: از اینکه حسد کردم... از اینکه تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی‌دانستم... از اینکه زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم.... از اینکه در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم.... از اینکه مرگ را فراموش کردم... از اینکه در راهت سستی و تنبلی کردم.. از اینکه عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم..... از اینکه در سطح پایین‌ترین افراد جامعه زندگی نکردم.... از اینکه منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند....

آرزو داشت که ای کاش در مدت کوتاه زندگی‌اش، آنی خدا را از یاد نمی‌برد و لحظه‌ای را بدون رنج و سختی، در انجام کارهای دشوار برای رضای خدا سپری نمی‌کرد. آرزو داشت بسیار قرآن می‌خواند و همیشه از خدا طلب استغفار می‌نمود. بدون ترس از خدا به رحمت او دل نمی‌بست. از بیهودگی‌ها دوری می‌کرد و از سرگذشت پیشینیان عبرت می‌گرفت. می‌دانست که هر لحظه از زندگی‌اش در حال امتحان دادن است. پس در حوادث و رویدادها بیهوده به خشم نمی‌آمد، خشمگین و ناامید نمی‌شد، و از سرور و شادی از خود بی‌خود نمی‌شد.

مرغان عاشق زین قفس پرواز کردند   پرواز را تا بی‌کران آغاز کردند

ای عزیزان در هر کاری که می‌خواهید انجام دهید فقط و فقط خدا و رضایت خدا را در نظر بگیرید. که اگر غیر از این باشد همه‌ی کارهایتان بیهوده است.

سفارش می‌کنم شما را به تقوی و به سبقت گرفتن در آن از دیگران. زیرا، و السابقون السابقون اولئک المقربون.

بدان که همیشه تصورات بد نسبت به یک انسان از نحوه‌ی کردار و رفتار آن انسان سرچشمه می‌گیرد

شهادت می‌دهم به وحدانیت خداوند متعال و شهادت می‌دهم به پاک بودن خداوند از هر عیب و نقصی و از قلب خود سخن می‌گویم. از عمق دل شهادت می‌دهم جز راه اهل بیت: برای رسیدن به خدا راهی نیست و جز توکل به خدا برای صعود کاری نیست و شهادت می‌دهم که حجت خداوند در روی زمین آقا امام زمان (عج) حیّ و حاضر و ناظر بر اعمال ما هستند.

گیتی بازاری است که خریدار «الله» فروشنده «عبد» و کالا یک روح است که اگر نشتابیم باخته‌ایم.

ای حسین، چگونه است که صحنه‌ی کارزار تو، باز تکرار می‌شود و حسینیان با یزیدیان با هم به نبرد برمی‌خیزند و این‌چنین خون‌آلود و دردناک، پیروان شما، که معلم انسان‌ها هستید، به خاک و خون می‌غلتند.

تو از اون بالاهایی. اونجاها که الان به مغزت خطور نمی‌کند. تو از آن کمال مطلق هستی. این دوستت بد دوستیه. اگر با او دوست شدی از تو می‌بُره. اما اگه پشت به او کردی، بهت رو می‌آره تازه این تموم می‌شه. هیچ کدوم از مظاهر دل‌فریبش را بقایی نیست. اونا تمام می‌شه، پایان می‌پذیره. باید آن‌قدر سختی بکشی، رنج بکشی، ناراحت بشی تا چند لحظه‌ای لذت ببری و بعد هم زود پایان می‌گیره، تموم می‌شه. خیلی جاها هم به او نمی‌رسی. خیطت می‌کنه و به ریشت می‌خنده. مسخره‌ات می‌کنه، اما تو باز با صداقت به دنبالش می‌ری. از همه مهم‌تر اینکه یک لحظه تمام می‌شوی، می‌گویند پایان عمرت شده و تو حیران و سرگردان که چقدر دنیا نامرده، بعد از این همه رنج و لذت، هیچ نچشیده‌ای مثل یک شب تموم شد!

از اینکه ایمانم به بنده‌ات بیشتر از ایمانم به تو بود.... از اینکه منتظر تعریف دیگران بودم، غافل از اینکه تو بهتر از دیگران می‌نویسی و با حافظه‌تری.

خدایا بر ایمان ما بیفزای و نگذار نفس ما، این طاغوت اکبر بر ما غلبه کند و ما را حول محوری بچرخاند که غرق در گناه و بی بند و باری شویم.

خطوط و حدود اسلام را شناسایی و غیر اسلام را با تحقیق و تدقیق بررسی و تنقید نمایید. حس خوش‌بینی را به بدبینی، ترجیح دهید و افراد صالح و فاسد را با ملاک و معیار اسلام و حق تشخیص داده و از هم تفکیک نمایید و منافق را به طور صحیح، به مردم بشناسانید. هرچند او خودش، خود را رسوا می‌کند. نه غیبت بکنید و نه بشنوید.

آری، امید دنیا منشأ همه‌ی ناامیدی‌هاست، اگر به امیدش خو گیری، رهایت نکند و از خود بازت دارد و به خود پردازد، خوشی دنیا همچون قطره‌ای است که با یک بار نوشیدن تمام می‌شود و اگر بر زمین افتد هرگز به دست نخواهد آمد. بیچاره آنان که در این دار فانی خود را اسیر قطره‌های آنی کنند و مفتون نغمه‌ها و شادی‌های دنیایند. خوشا بر آن کس که در این چند روزه‌ی دنیا خود را بیابد و بزرگ‌ترین سرمایه‌ی خود یعنی «عمر» را به تباهی نکشاند.