بریده‌هایی از کتاب لیدی ال

به خاطر این روزها از تو بدم می‌آید. می‌توانستیم با هم خوشبخت باشیم

و انسان چقدر کم می‌تواند گذشته‌ها را فراموش کند.

به خود گفت: واقعاً دیگر چیز چندانی از من به جا نمانده، مگر ته‌مانده‌ها، پس‌مانده‌ها

نور پیوسته با چهره‌اش مهربان بود

بی‌رحمی و خشونت از عشق جدا نبود.

ـچنان خشک و تهی مغز شده‌اند که ابداً از عشق سر در نمی‌آورند