بریده‌هایی از کتاب قلب ضعیف و بوبوک

به نظر من از همه عاقل‌تر کسی است که حداقل یک‌بار در ماه خودش را دیوانه خطاب کند. چنین قدرتی در این روزگار نایاب است!

«آخ که چه‌قدر دلم می‌خواهد شرم‌وحیا را کنار بگذارم!»

بیایید این دو ماه را در حقیقتی عریان و به دور از شرم زندگی کنیم! بیایید عریان شویم و خودمان را آشکار کنیم!»

به نظر من که اتفاقاً اگر از هیچ‌چیز تعجب نکنی، خیلی احمق‌تری از کسی که همه‌چیز او را به حیرت وامی‌دارد.

«زودتر! زود باشید! آخ! پس کی قرار است شرم‌وحیا را خاک کنیم؟!»