بریده‌هایی از کتاب خانه ای با شیروانی قرمز

آن موقع‌ها می‌خواستم و نداشتم، الان هم می‌خواهم و ندارم!

برای خوشبختی و خوشحالی تو هیچ چیزی مهم‌تر از خودت نیست.

«لذتی که از کار می‌ماند از هیچ عشقی نمی‌ماند. فقط با مرور زمان متوجه این مسئله خواهی شد.

یکی از تعریف‌های روشنفکری این است که آدم بتواند فاصله بگیرد و از بیرون به همه‌چیز و به خودش نگاه کند

کیارستمی: فرهادیان می‌گفت: «این همه شاهد بودیم دیگران مردند و ما نمردیم. پس دیگر نمی‌میریم!»

ذهنت را به روی چه چیزی باز می‌گذاری. اگر اجازه بدهی بیش‌تر از دیگران از اتفاقات متأثر شوی، طبیعتاً کارت طور دیگری خواهد شد، ما با ذهنمان کار می‌کنیم، می‌توانیم برای ذهنمان مجوز صادر کنیم که چه چیزهایی در آن حلول کند. شما وقتی به «هنر توده‌ای» پناه می‌برید باید منتظر باشید که توده از شما دفاع کند. طبیعتاً به آن وابسته می‌شوید در حالی که «جمع» ویروس است. یک روز با تو و یک روز علیه توست و استقلالت را از بین می‌برد.

بچه‌هایی که برای فرار از واقعیت به خیال پناه برده بودند.

دوستی دارم که عاشق شده بود و اختلاف سنی زیادی، حدود ۲۷سال، با معشوقه‌اش داشت. عشق آتشین و پابرجا بود تا این‌که به اختلاف کشید. یک‌بار آن خانم از من خواست از دوستم بپرسم که تکلیف آیندۀ آن‌ها چه خواهد شد؟ گفتم آیندۀ شما را نمی‌دانم و امیدوارم درخشان باشد، اما او همین الان دارد در آینده‌اش زندگی می‌کند! (خنده)

برای خوشبختی و خوشحالی تو هیچ چیزی مهم‌تر از خودت نیست.

واقعاً اگر قبل از این‌که کارهایمان تمام شود ما را ببرند، یه کمی نامردیه! نباید وسط کار ناتمام ما را ببرند...