بریده‌هایی از کتاب قهرمان در ماموریت

نکتهٔ جالبی که راجع‌به قهرمان‌ها در داستان‌ها وجود دارد این است که آن‌ها اغلب شایستگی و صلاحیت لازم را ندارند؛ آن‌ها به‌جز چند صحنهٔ معدود در داستان‌ها که می‌توانند از پس افراد شرور برآیند در آشفتگی‌ای وحشتناک و پر از لغزش و اشتباه به سر می‌برند

بی‌دلیل نباید در تلاش برای راهنماشدن شتاب‌زده عمل کنیم، فقط کافی است نخست همچون قهرمانی زندگی کنیم که مأموریتی مهم به عهده دارد.

در داستان‌هایی که قهرمان‌ها خود را همتای راهنمایانشان می‌بینند، ناخواسته آزاردهنده به نظر می‌رسند. همهٔ ما در عمق وجود خود می‌دانیم که احترام به‌دست‌آوردنی است و از روی اجبار ممکن نیست به دست آید. نمی‌توانیم فرایند کسب خردمندی و عقلانیت را نادیده انگاریم، خواه‌ناخواه برای راهنماهای باتجربه احترام قائل می‌شویم.

پوچ‌گرایی و اعتقاد افراطی به سرنوشت از تجربه‌های انسان‌های عیاش و خوش‌گذرانی است که راکد و بی‌حرکت یک جا نشسته‌اند.

این دقیقاً همان نکتهٔ اساسی است، این طور نیست؟ وقتی زندگی خود را همچون یک فیلم تصور می‌کنیم و تصمیم‌هایی می‌گیریم که داستان ما را معنادارتر و جذاب‌تر می‌کنند، زندگی‌مان را خیره‌کننده‌تر ساخته‌ایم. وقتی از خود بپرسیم: «اگر یک شخصیت در فیلمی چنین کاری انجام می‌داد آیا برای او احترام قائل می‌شدم؟»، آن‌گاه با خردمندی بیشتری حرکت می‌کنیم و خود را مهیای تجربهٔ زندگی عالی‌تری خواهیم کرد.

شما خودتان را خلق نکرده‌اید؛ خداوند شما را آفریده است. او شما را آفرید تا داستانی را زندگی کنید، نه اینکه در صندلی‌ها فرورفته به تماشای زندگی دیگران بنشینید.

اما ما هم می‌توانیم با خلق یک حماسه یا حتی ساختن یک چیز ساده به همین اندازه به معنا دست پیدا کنیم. در واقع بیشترین زمانی که در زندگی‌ام معنا کسب کرده‌ام به‌خاطر به‌دنیاآمدن دخترم بوده است. برای کسی که همیشه جویندهٔ معنا بوده، این اتفاق برایم شگفت‌انگیز بود

باید اعتراف کنم پیش‌از اینکه پدر و مادر شویم، والدین دیگر از منظر ما کمی شبیه معتادها به نظر می‌رسیدند. آن‌ها می‌ایستادند و درحالی‌که مخدر کوچولوی بامزه‌شان را در دست داشتند به ما اشاره می‌کردند که مانند آن‌ها شویم. چشم‌هایشان سرخ و موهایشان ژولیده و به‌هم‌ریخته بود و لبخند پهنی به لب داشتند.

بی‌تردید برقراری روابط با دشواری‌هایی روبه‌روست. اما وقتی امری دشوار باشد، تمرکز و انرژی هم می‌طلبد.

افراد متملق و چاپلوس خیال می‌کنند اگر به افراد شرور ابراز وفاداری کنند، آن‌ها هم به ایشان وفادار می‌مانند. اما تقریباً هرگز چنین نیست و افراد شرور ذاتاً با هیچ‌کس رابطه برقرار نمی‌کنند، چراکه آن‌ها از دیگران (سوء) استفاده می‌کنند.

می‌دانم که همهٔ این امور رازآلود و مبهم است. اما حقیقت این است که زندگی همان‌قدر که زیباست، زودگذر و فانی هم هست. مدت زیادی در این جهان نخواهیم بود. زیبایی‌های یک زندگی جدید و غم‌انگیزی مرگ هر دو کنار هم‌اند.

چطور ممکن بود این همه تغییر درون سه موجود، آن هم در یک لحظه اتفاق بیفتد.

شب‌ها وقتی بچه‌مان گریه می‌کند و ما خسته‌ایم و به‌زور از جا بلند می‌شویم، از خودمان می‌پرسیم آیا آزادی ما سلب شده است؟ آری! ما دیگر آزاد نیستیم اما هدف و انگیزه‌ای به دست آورده‌ایم که ارزشش را دارد.

آیا تا به‌حال پیش آمده که با یکی از دوستان قدیمی ملاقات کرده باشید و پس‌از گفت‌وگویی متوجه شده باشید او اصلاً تغییر نکرده است؟ منظورم این است که مثلاً همان جوک‌های سابق را تعریف می‌کند و همان ماجراهای قدیم را زنده می‌کند و با همان مشکلات و معضلات سابق دست‌وپنجه نرم می‌کند. علت عجیب‌بودن برخورد با فردی که هیچ فرقی نکرده این است که انسان اساساً برای تغییر آفریده شده است و وقتی که این اتفاق نمی‌افتد، به نظر می‌رسد یک جای کار می‌لنگد.

وقتی هدف و انگیزه‌ای دارم، احساس می‌کنم زندگی‌ام داستانی است که هم برای من جذابیت دارد و هم برای دنیا مفید است.

معنا چیزی است که در (جریان) حرکت می‌توان به آن دست یافت.

نباید این‌طور جوابش را می‌دادم، اما گفتم: «اگر خودِ زندگی پوچ و بی‌هدف نبود چی؟ اگر این زندگی تو باشه که پوچ و بی‌معناست چی؟» بعداز آن رفاقتمان ادامه پیدا نکرد. اما هنوز فکر می‌کنم این دیدگاه درست است.

اگر ویکتور فرانکل، با آن شرح حال، خود را قربانی نمی‌دانست، پس من هم دیگر بهانه‌ای نداشتم، چنان‌که هیچ‌کدام از ما هم عذری نداریم. هریک از ما می‌توانیم طرح داستان خود را بازآفرینی کنیم و ساختار زندگی خود را چنان از نو بنا نهیم که عمیقاً به احساس هدفمندی و معنا دست یابیم.

نازی‌ها بعداً او را از تیلی که فرزند اولشان را باردار بود جدا کردند. تیلی در اردوگاه به‌همراه فرزند به‌دنیانیامده‌اش به قتل رسید. بلافاصله فرانکل متوجه شد که پدر و مادرش هم کشته شده‌اند. او روحیه‌اش را باخت و چیزی نمانده بود خودکشی کند.

قربانی‌های واقعی اگر رهایی یابند، می‌توانند به‌راحتی قهرمان شوند