بریده‌هایی از کتاب توانمندی های نهان

رهبران ضعیف صداها را خاموش و پیام‌رسانِ ایده‌های نو را سرکوب می‌کنند؛ رهبران قوی از صداها استقبال و از پیام‌رسانِ ایده‌ها قدردانی می‌کنند؛ رهبران فوق‌العاده سیستم‌هایی را با هدف تقویت صداها و کمک به این پیام‌رسانان طراحی می‌کنند.

نیایِ خوبی بودن مهم‌تر از بدل شدن به نواده‌ای وظیفه‌شناس است.

پیشرفت شما نه‌تنها در قالب قله‌هایی که بر آن‌ها صعود می‌کنید، بلکه با دره‌هایی که از آن‌ها می‌گذرید هم بازتاب می‌یابد. تاب‌آوری شکلی از رشد است.

مهم نیست چقدر سخت تلاش می‌کنید، مهم میزان رشد شماست و رشد به چیزی بیش از یک طرز فکر نیاز دارد و با مجموعه مهارت‌هایی آغاز می‌شود که معمولاً آن‌ها را نادیده می‌گیریم.

«اگر شرایط مناسب برای یادگیری فراهم شود، تقریباً همهٔ افراد دنیا می‌توانند هر مهارتی را یاد بگیرند ...»

پیشرفت صرفاً ابزاری برای دستیابی به برتری نیست. بهتر شدن به‌خودی‌خود دستاورد ارزشمندی محسوب می‌شود.

افرادی که گام‌های بلندی برمی‌دارند، به‌ندرت از عجایب طبیعت‌اند؛ آن‌ها معمولاً از عجایب تربیت به حساب می‌آیند.

اگر چند حامی معتبر به ما ایمان داشته باشند، احتمالاً زمان آن فرارسیده است که ایمانشان به خودمان را باور کنیم. اگر منفی‌بافانی نامطلع باوری به ما ندارند، احتمالاً زمان آن رسیده است تا به آن‌ها اثبات کنیم در موردمان اشتباه می‌کنند و وقتی ایمانمان متزلزل می‌شود، ارزشش را دارد که به خاطر بیاوریم برای چه هدفی می‌جنگیم.

محکم به رؤیاهایتان بچسبید، چراکه اگر رؤیاهایتان بمیرند، زندگی به پرنده‌ای با یک بال شکسته بدل می‌شود و دیگر نمی‌تواند به پرواز درآید

خودتْ خودت را رد صلاحیت نکن

قابل درک است اگر افرادی که رنج‌های بسیار متحمل شده‌اند از اندیشهٔ جار زدن ضربه‌های هیجانی خویش و بازاریابی از طریق دردهایشان آشفته‌خاطر شوند. (۲۰) در عین حال، افرادی که به‌قدر کافی شانس داشته‌اند تا با موانع جدی روبه‌رو نشوند، اغلب برای اغراق کردن دربارهٔ سختی‌هایشان، تحت فشار قرار می‌گیرند.

محکم به رؤیاهایتان بچسبید، چراکه اگر رؤیاهایتان بمیرند، زندگی به پرنده‌ای با یک بال شکسته بدل می‌شود و دیگر نمی‌تواند به پرواز درآید

خودتْ خودت را رد صلاحیت نکن

قابل درک است اگر افرادی که رنج‌های بسیار متحمل شده‌اند از اندیشهٔ جار زدن ضربه‌های هیجانی خویش و بازاریابی از طریق دردهایشان آشفته‌خاطر شوند. (۲۰) در عین حال، افرادی که به‌قدر کافی شانس داشته‌اند تا با موانع جدی روبه‌رو نشوند، اغلب برای اغراق کردن دربارهٔ سختی‌هایشان، تحت فشار قرار می‌گیرند.

دریافتم موفقیت به این معنا نیست که تا چه حد به کمال مطلق نزدیک شده‌اید، بلکه یعنی در طول مسیر، تا چه حد توانسته‌اید بر میل خود به کمال‌گرایی غلبه کنید.

کمال‌گرایی ما را در گرداب کوته‌بینی و گریز از خطا گرفتار می‌کند و این وضع مانع دیدن مشکلات بزرگ‌تر شده و باعث می‌شود به‌شکل فزاینده‌ای بر مهارت‌های کمتری تسلط یابیم.

هرچه بیشتر رشد کنید، بهتر درخواهید یافت که کدام‌یک از نقص‌ها قابل‌پذیرش به حساب می‌آیند.

منتقدها نقاط ضعف شما را می‌بینند و به بدترین نسخهٔ شما حمله می‌کنند. مشوق‌ها نقاط قوت شما را می‌بینند و از بهترینِ شما تعریف و تمجید می‌کنند. حال‌آنکه یک مربی توانمندی‌های شما را می‌بیند و به شما کمک می‌کند به بهترین خودتان تبدیل شوید.

رشد کردن کمتر دربارهٔ این است که چقدر سخت تلاش می‌کنید، و بیشتر به این ربط دارد که چقدر خوب یاد می‌گیرید.

انتظار بیشتری هم از خودتان خواهید داشت و کمتر متوجه دستاوردهای تدریجی‌تان می‌شوید.