بریده‌هایی از کتاب کتاب یحیا

صلوات خوف را از دل آدم بیرون می‌کند.

«همان‌طورکه به آدم‌ها سلام می‌کنی، باید به خانه‌ها و مسجدها و درخت‌ها هم سلام کنی. سلام‌کردن به هر چیزی یک جور است. سلام‌کردن به مکان‌ها هم همین دو رکعت نمازی است که آنجا می‌خوانی.»

توی آن ارتفاع، زمین همواری پیدا شده بود آبی‌رنگ، پر از گل گاوزبان تازه‌روییده و سیماله. بعدها خود اهالی گفتند که توی آن فصل، فقط اینجا گل گاوزبان عمل می‌آید. بین اهالی معروف بود که دشتِ بالا همان جایی بوده که میرزاکوچک‌خان یک شب تیر خورده و خون ازش رفته و از برکتش، همیشه سیماله و گل گاوزبان آنجا عمل می‌آید. ظهر، با مردم رفتیم کنار برکه‌ای که آنجا بود وضو گرفتیم و نماز خواندیم. بعد، وقتی کیسه‌ها را طرفی گذاشتند که بیایند وضو بگیرند، دیدم برکتِ شهید چقدر کیسه‌های اهالی را پر کرده است.

. کف را هم تمام، فرش کرده بودند که نشانۀ عزیزی مهمان بود. این را وقتی فهمیدم که دیدم خود حاجی روی گبه نشست‌وبرخاست می‌کند.