بریده‌هایی از کتاب وانیل و شکلات

اگر پول خوشبختی نمی‌آورد، در عوض مطمئنآً در فراوانی می‌شود کمتر عذاب کشید.

متوجه شده‌ام که موسیقی احتیاج به سکوت عمیق دارد، در حالی‌که در سر من هیاهویی جهنمی برپاست.

اگر رنج نکشی، نمی‌توانی بگویی زنده هستی.»

هربار که شخص عزیزی را از دست می‌دهم گویا قسمتی از زندگیم برای همیشه می‌رود.

«نمی‌توانی خدا را ببینی زیرا او در درون توست.»

«زیبایی برایش نوعی مانع جدی در زندگی ایجاد کرده بود که امروز به آن «فلج» می‌گویند. این واقعیت ندارد که زیبایی همیشه کارساز است. گاهی وقتها مشکلات بی‌اندازه‌ای به وجود می‌آورد. همه او را ستایش می‌کردند و بالاخره او به این نتیجه رسید که زیبایی تنها ارزشی است که می‌تواند ورقهایش را با آن رو کند و رویش حساب کند.

ما هرگز کاری را اتفاقی انجام نمی‌دهیم.

لعنت به من، به نیاز احمقانه‌ام به تأیید دیگران به خصوص تأیید مادرم

«اگر تو در حال غرق شدن باشی، هرکاری برای نجاتت می‌کنم. اما تو فقط داری زندگی می‌کنی. مشکل احساسی تو قسمتی از زندگی است. مثل عشق تو به رقص، موفقیتهای درسی‌ات، خوشحالیها و غمهایت. در زندگی اشک و لبخند در کنار هم هستند.»

«عجب احمقی!» این ارزش‌گذاری خطاب به شوهرش نبود بلکه به خودش بود که به تحمل کردن ادامه می‌داد.