بریده‌هایی از کتاب بهانه‌ها را رها کنیم!

«یکی از چیزهای تأسف‌باری که مندرباره طبیعت انسان می‌دانم این است که همه ما تمایل داریم زندگی را به بعد موکول کنیم. همه ما رؤیای یک باغ گل سرخ جادویی را در افق می‌بینیم ـ به جای لذت بردن از گل سرخ‌هایی که امروز بیرون از پنجره‌مان در حال شکفتن‌اند.»

حالای خود را با تأسف یا نگرانی نگذرانید.

ناـ توانی غالباً ربطی به فعل و انفعالات شیمیایی بدن ندارد، بلکه نتیجه عادات فکری درازمدتی است که می‌خواهد بهانه‌ها همچنان پایدار بمانند.

«انسان می‌تواند در برابر تهاجم نیروی نظامی مقاومت کند اما نمی‌تواند در برابر تهاجم فکری مقاومت نماید.»

اقرارنامه مورد علاقه من، وقتی گرفتار بی‌حوصلگی می‌شوم، این است: هر آنچه که لازم دارم از قبل اینجاست و در جهت منافع من است. این جمله را جایی بنویسید و آن را دورتادور خانه جایی مقابل چشم‌تان قرار دهید

به جای آن که ذهن خود را روی بهانه‌های غیرقابل قبول متمرکز سازید آن را همسو با «خداوند متعال آگاه بر همه چیز» به کار گیرید.

من متوجه شده‌ام وقتی قضاوت درباره آنچه را که تجربه می‌کنم کنار می‌گذارم موفقیت بیشتری برای حضور در لحظه دارم.

هوشیاری و تحت نظر گرفتن مداوم افکارتان موجب می‌شود دریابید که چه نوساناتی را انتقال می‌دهید یا دریافت می‌کنید.

«اگر کسی مسیر درست را دنبال کند، از وجود این همه فرصت در طبیعت شگفت‌زده خواهد شد.»

وقتی احساس می‌کنید افسرده یا بی‌حوصله هستید از خود بپرسید: آیا می‌خواهم این لحظه، لحظه گرانبهای زندگی‌ام را به این شکل بگذرانم؟ این به شما اهمیت حضور در همین لحظه را یادآوری می‌کند ـ نه فقط در جسم بلکه در ذهن‌تان نیز.