«مادر کهنترین سوژهی هنری انسان است» . (توینبی، ۱۳۶۲: ۳۵۰)
آریابُد
توینبی میگوید: «مادر کهنترین سوژهی هنری انسان است» .
sheloo
در بسیاری از سرزمینها جسد را جنینی دفن میکنند تا همانگونه که زاده شده دنیا را ترک گوید، یا شاید برای آن که مام زمین بتواند دیگربار بزایدش.
sheloo
نام نانا ایزدبانوی کهن ماه در میان مردمان اور، در بسیاری از زبانها مفهوم مادر دارد. این واژه در پارسی به ننه بدل شده است و رد آن را در بسیاری از دیگر زبانهای دنیا نیز میتوان پی گرفت.
sheloo
اقوام آلتایی کندن علف را گناه میشمارند چرا که مادر زمین از کندهشدن گیسوانش درد میکشد.
sheloo
بازماندگان دراویدیان در مرکز هند تنها در خاکستر کشت میکنند، زیرا شکافتن بطن مام زمین با خیش را گناه میدانند.
sheloo
کاهنی سرخپوست پیروانش را به پرهیز از کشاورزی سفارش میکرد، زیرا زخمزدن و دریدن و خراشیدن زمین، مادر همهی آدمیان گناه است.
sheloo