بریده‌هایی از کتاب تفسیر نمونه (جلد پنجم)

اگر دعا آهسته و آمیخته با توجه و اخلاص بیشتر باشد بهتر است.

«امر به معروف کنید و نهی از منکر، اما هنگامی که ببینید، مردم دنیا را مقدم داشته، بخل و هوا بر آنها حکومت می‌کند و هر کس تنها رأی خود را می‌پسندد (و گوشش بدهکار سخن دیگری نیست) به خویشتن بپردازید و عوام را رها کنید»

«خداوند واجباتی برای شما قرار داده آنها را ضایع مکنید! و حدود و مرزهائی تعیین کرده از آنها تجاوز ننمائید! و از اموری نهی کرده در برابر آنها پرده‌دری نکنید! و از اموری ساکت شده و صلاح در کتمان آن دیده و هیچ گاه این کتمان از روی نسیان نبوده، در برابر این گونه امور، اصراری در افشاء نداشته باشید» !

۴ وَ ما تَأْتیهِمْ مِنْ آیةٍ مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ إِلاّ کانُوا عَنْها مُعْرِضینَ ۵ فَقَدْ کذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمّا جاءَهُمْ فَسَوْفَ یأْتیهِمْ أَنْباءُ ما کانُوا بِهِ یسْتَهْزِؤنَ ترجمه: ۴ ـ هیچ نشانه و آیه‌ای از آیات پروردگارشان برای آنان نمی‌آید، مگر این که از آن روی گردان می‌شوند! ۵ ـ آنان، حق را هنگامی که سراغشان آمد، تکذیب کردند، ولی به زودی خبر آنچه را به باد تمسخر می‌گرفتند، به آنان می‌رسد؛ (و از نتائج کار خود، آگاه می‌شوند) .

«لَعِب» (بر وزن لَزِج) در اصل از ماده «لُعاب» (بر وزن غُبار) به معنی آب دهان است که از لب‌ها سرازیر گردد، و این که بازی را «لعب» می‌گویند، به خاطر آن است که همانند ریزش لعاب از دهان است که بدون هدف انجام می‌گیرد.