بریده‌هایی از کتاب گزارش اقلیت

مجازات افراد خاطی، عامل بازدارنده‌ی خوبی نیست، و به‌ندرت می‌تونه مایه‌ی تسلی قربانی‌ای باشه که دستش از دنیا کوتاه شده

«یک‌روز از این‌وضعیت خلاص می‌شویم، جنینگز. می‌دانی، چنین‌شرایطی هیچ‌وقت زیاد دوام نمی‌آورد. مردم نمی‌توانند در این‌شرایط زندگی کنند و مدام آلتِ‌دست سیاستمداران و قدرت‌های اقتصادی باشند؛ تعداد زیادی از مردم که بنابر نیازهای این‌دولت یا آن‌کارتل اقتصادی به این‌سو یا آن‌سو رانده می‌شوند. روزی مردم دربرابر این‌فشارها مقاومت می‌کنند؛ مقاومتی قدرتمند و تشنه‌ی پیروزی. نه به‌وسیله‌ی آدم‌های بزرگ و صاحبِ قدرت و نفوذ، بلکه آدم‌های کوچک اجتماع؛ رانندگان اتوبوس؛ مغازه‌دارها؛ متصدیان سیستم‌های تلفن ویدئویی

برخلاف گذشته، مکان امن دنیای مدرنْ دیگر کلیسا نبود. دیگر مانند گذشته، دولت درحال رقابت با کلیسا نبود، بلکه تلاش می‌کرد بر شرکت‌های بزرگ مسلط شود. نوتردامِ جدیدِ دنیا؛ جایی که دست قانون به آن نمی‌رسید.

وجود اکثریت منطقاً به‌معنی وجود اقلیتی است که موجودیت آن دربرابر همان اکثریت معنا می‌یابد.

مثل این بود که بخشی از وجودش را فروخته باشد، بخشی از عمرش را. این‌روزها ارزش زندگی خیلی‌بیشترازاینها بود