بریده‌هایی از کتاب موش: بازی در دو پرده و یک تابلو

اگه چیزایی هست که هنوز خیال می‌کنیم اونا رو نخواهیم فروخت دلیلش اینه که هنوز پیشنهادی با ارقام مناسب به‌ دستمون نرسیده.

برای پایینی‌ها همیشه این امکان هست که بالایی‌ها رو دست بندازن. چون این تنها کاری‌س که می‌تونن.

مرگ خودش آغاز یه‌جور زندگی دیگه‌س: زمین رو بارور می‌کنی و تو بدن سبزه‌ها و درختا منتشر می‌شی، بله من عقیده دارم که نعش آدمو حتماً چال بکنن!

اون عملاً آدم نزدیکی نیست، ولی باز هم می‌خواد دورتر بره، خب از کجا دورتر؟ از چه کسی دورتر؟ من خیال می‌کنم این مرد اسیر بی‌قرارترین خودخواهی‌ها بوده، تجردی که داشته سیرش نمی‌کرده، بنابراین بازم می‌خواسته دورتر بشه، از... (با بیانی قاطع) خودش!

بدترین بلاها اینه که مردم یه کشور از ماجراهای خصوصی یه حکومت مطلع باشن. نطفۀ همۀ شورش‌ها در همین لحظه بسته می‌شه.

همیشه نسبت به اطلاعات خودتون بدبین باشید و اونا رو ناقص بدونید.

مجبورم داستان اون خیاطی رو برای شما بگم که چند تا شلوار کهنه و پاره و یه شلوار نو و سالم ‌داشت و مشکلش این بود که آیا شلوار سالم ‌رو بدره و شلوارهای پاره رو وصله کنه یا به مجموع شلوارهاش بی‌اعتنا بمونه و به انتظار مشتری شلوار پاره بنشینه؟ نه این و نه اون. اگه شلوار سالم رو بدرید البته شلوارهای پاره به وصله‌یی می‌رسند و فعلاً از شما راضی می‌شن، ولی متقابلاً این تصور براشون پیش می‌آد که اگه شلوار سالمی هم باشد، بعید نیست یه روزی به‌خاطر چند‌تا شلوار پاره دریده بشن. توجه می‌کنید که بروز این فکر به‌مراتب خطرناک‌تر از اونه که نقداً شلوارها پاره بمونن، ولی به‌تدریج، به‌طور جدی و با آرامش و متانت برای پاره‌هاشون وصله‌یی تهیه بشه.

موش: توسعۀ مداوم دغدغه و بیهودگی: اینم یه معنی زندگی‌یه!

استقامت و احساس نقص، این قانون تکامله.

پدر سرپوش رشد خصال انسانی فرزند است و در عوض، کردارهای ناهنجاری از قبیل تقلید و اتکا‌طلبی را در وی بارور می‌سازد.