بریده‌هایی از کتاب تاثیر؛ روانشناسی متقاعدسازی

اکنون، ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که از عمر بیشتر داده‌های آن کمتر از پانزده سال می‌گذرد. می‌گویند که اطلاعات بعضی حوزه‌های علمی؛ مانند فیزیک تنها در هر هشت سال دو برابر می‌شود.

تقریباً در همه‌ی موارد واکنش ما به ممنوع کردن اطلاعات به‌صورت اشتیاق بیشتر برای دریافت آن و کسب نگرشی مطلوب‌تر به آن، در مقایسه با قبل از ممنوعیت است.

بر اساس تحقیق دانشگاه هاروارد ۱۰ درصد از تمامی ایست‌های قلبی در بیمارستان‌ها ناشی از اشتباهات دارویی است.

ما به‌طور ناخودآگاه به افراد خوش‌قیافه ویژگی‌های مطلوبی؛ مانند استعداد، مهربانی، صداقت و هوش را نسبت می‌دهیم.

تماشای فیلمی که در آن‌یک کودک با رضایت خاطر به نزد یک دندان‌پزشک می‌رود، باعث کاهش اضطراب رفتن به نزد دندان‌پزشک در نزد کودکانی می‌شود که این فیلم را تماشا می‌کنند، به‌خصوص اگر به سن و سال همان کودک در فیلم باشند.

هنگامی‌که از خود مطمئن نیستیم، هنگامی‌که شرایط نامعلوم و مبهم است، هنگامی‌که عدم قطعیت حکمرانی می‌کند، بیشترین امکان وجود دارد که ما به اعمال دیگران نگاه کرده و آن‌ها را درست بیابیم.

ما هرگز نباید کودکان خود را با دادن رشوه یا تهدید وادار به انجام کاری کنیم که مایلیم آن‌ها عمیقاً به انجام آن معتقد باشند. شاید کودک با چنین فشارهایی به‌طور موقت به خواسته‌ی ما تن دردهد؛ اما اگر ما خواهان چیزی بیشتر از آن هستیم، اگر خواهان این هستیم که کودک به‌درستی عملی که انجام می‌دهد، ایمان داشته باشد، اگر خواهان این هستیم که در غیبت ما و بدون به کار بستن آن فشارهای بیرونی، او همچنان به این رفتار مطلوب خود ادامه دهد، باید طریقی را اتخاذ کنیم که کودک مسئولیت انجام کارهایی که ما خواهان انجام آن هستیم را بپذیرد.

ما بیشترین پایمردی در مورد تصمیم‌هایمان را هنگامی داریم که علناً خود را مقید به آنان می‌کنیم.

هنگامی‌که افراد شخصاً تعهدات خود را بر روی کاغذ می‌آورند، اتفاق خاصی می‌افتد: آن‌ها به آنچه نوشته‌اند، پایبند می‌مانند.

این رفتار هر فرد است که از وی سخن می‌گوید، رفتار هر فرد منبع اولیه‌ای از اطلاعات درباره‌ی اعتقادات، ارزش‌ها و نگرش اوست.

هنگامی‌که تصمیمی گرفته می‌شود، تمایل طبیعی ما در جهت انجام رفتاری است که به صورتی لجوجانه با آن تصمیم هم‌خوانی داشته باشد.

برای بسیاری از مردم دشوار است که نمونه‌ی رایگان را از فروشنده‌ی همیشه خندان بگیرند و بعد از صرف آن، تنها خلال چوبی متصل به آن را به فروشنده بازگردانند و دور شوند. به همین دلیل برای جبران لطف مقداری از آن را خریداری می‌کنند، حتی اگر مزه‌اش چندان هم باب میلشان نبوده باشد.

کوتاه آنکه ما باید از تحریم، تهدید، رویارویی، سانسور، سخنان تند و آتشین و هر چیز دیگری در جهت مقابله‌ به‌مثل استفاده کنیم.

توصیه کردم که از خرید هر کالایی که در «آگهی‌های خلق‌الساعه» مورد تبلیغ قرار می‌گیرند خودداری کنید

(به معنای اینکه به دنبال چیزی خوب برای خوردن، نوشیدن، راندن و غیره هستم) بعد باید به یاد بیاوریم که کالای موردنظر چه در شرایط کمیابی و چه فراوانی به یک اندازه خوب است و خیلی راحت به یاد بیاوریم که بیسکویت‌های کمیاب هیچ مزه‌ی بهتری نسبت به بیسکویت‌های دیگر ندارند.

سرمستی انسان در داشتن کالایی کمیاب است و نه در استفاده از آن. مهم این است که بتوانیم این دو مورد را از هم تفکیک کنیم.

عبرت‌آموز است که بدانیم مردی که لبخند بر چهره داشت همان کسی بود که جایزه‌ای که همه به دنبالش بودند را ازدست‌داده بود. به‌عنوان یک قاعده‌ی کلی هرگاه گردوخاک یک جریان فروکش کرد و شما دیدید که فرد بازنده مثل یک برنده صحبت می‌کند (و برعکس) باید به‌خصوص درباره‌ی شرایطی که باعث بلند شدن این گردوخاک شده مراقب باشید- که در این مورد رقابت علنی بر سر یک مورد نایاب بوده است- همان‌طور که رؤسای این شبکه‌های تلویزیونی می‌دانند ما با دو ساختار اهریمنی مواجه‌ایم، کمیابی در کنار رقابت.

تب‌وتاب یک عاشق خونسرد با ورود رقیب اوج می‌گیرد و به همین دلیل یک استراتژی عشاق این است که نزد شریک عشقی خود لب به افشاگری درباره‌ی تحسین فرد سومی بگشایند (و یا اینکه چنین چیزی را از خود درآورند)

آزادی هنگامی‌که اعطاء شود، بدون جنگ و ستیز واگذار نمی‌شود.

هنگامی‌که پای آزادی به میان می‌آید، خطرناک‌تر این است که شما برای مدت کوتاهی آن را اعطا کنید تا اینکه اصلاً آن را ندهید.