بریده‌هایی از کتاب جهان و تاملات فیلسوف

به خاطر داشته باشید، آن که برای ابلهان می‌نویسد همواره مخاطب بسیار می‌یابد

زبان تنها افکار یک انسان را بیان می‌کند، در حالی‌که چهره بیانگر تصوری از طبیعت است. بنابراین مشاهدهٔ دقیق مردم، حتی اگر ارزش مصاحبت نداشته باشند، مهم و ارزشمند است. هر فرد به‌عنوان تصوری از طبیعت ارزش مشاهده دارد

شاید حتی بتوان از پشت سر، بین یک کله‌پوک ابله و یک نابغه فرق گذاشت. یک جور زمختی زننده تمام حرکات یک تهی‌مغز را مشخص می‌کند؛ حماقت تأثیر خود را بر هر ژست و حرکت می‌گذارد و نبوغ نیز همچنین.

هرکس با معیارهای خود ما را می‌سنجد ــ معیارهایی عموماً شبیه متر خیاطی، و ما باید این حقیقت را بپذیریم که: هیچ‌کس اجازه نخواهد داد تا از او بلندتر باشیم.

مطالعهٔ افکار یک مؤلف مانند خوردن ته‌ماندهٔ غذای ضیافتی است که به آن دعوت نشده‌ایم

این مطلب کاملاً صحت دارد که هیچکس خود را آن‌گونه که واقعاً هست نمی‌نمایاند، بلکه نقاب خود را بر چهره می‌زند و نقش خود را بازی می‌کند. در واقع، مراتب اجتماعی ما چیزی بیش از یک کمدی بی‌سروته نیست

نابغه آن شخصی است که جهان در ذهن او همچون شی‌ای در آیینه تصویر می‌شود، لیکن با وضوح بیشتر و عینی‌تر از تصویری که مردمان معمولی از جهان می‌بینند.

ریسه‌کردن انبوه کلمات برای بیان اندیشه‌ای ناچیز بی‌برو و برگرد نشانهٔ ابتذال و بی‌ارزشی است؛ حال آن‌که بارکردن اندیشهٔ بسیار بر کلمات اندک ویژگی اذهان برجسته است.

اساتید برای تحصیل پول درس می‌دهند، و نه برای خرد، که برای تظاهر و تفاخر و اشتهار به آن با یکدیگر رقابت می‌کنند؛ و دانشجویان هم نه برای خاطر دانش و معرفت، بلکه برای روده‌درازی و باد به غبغب انداختن درس می‌خوانند.

مردمان بزرگ و باصلابت به‌ندرت به پذیرفتن و یا دست‌کم پنهان‌کردن کاستی‌های خود می‌اندیشند. ایشان عیوب خود را چون اموری می‌نگرند که غرامتش را پرداخته‌اند